10.6.2015 | 11:10
Τι μας φταίει πια..
Είμαστε μαζοχιστες δεν εξηγειτε. Παντα να ψάχνουμε τι μας λείπει και να πονάμε! Αντί να κοιτάμε και να χαιρόμαστε με αυτά που έχουμε ...ειλικρινά ποτε θα σταματήσουμε όλη να γκρινιαζουνε; Ας χαρουμε λιγο τη ζωή ρε αδερφέ... Τα εχουμε όλα τόσο δεδομένα...και δυστυχώς πρεπει να συμβεί κάτι συνταρακτικό για να ξυπνησουμε! Όπως και γω τώρα. Πήγα να χάσω τον πατερα μου..απο καρδιά..αλλά παλι καλά ο θεός μου έδωσε αλλη μια ευκαιρία για μια νέα αρχή μαζί του.. Δεν είναι και ο καλύτερος πατέρας ...με χτυπούσε και μου φαιροταν απαίσια. Τώρα που είμαι 17 έχει αλλάξει παρα πολύ και προσπαθει ..εχει καταλάβει τα λάθη του..εγω όμως ακόμα κραταω το μίσος μέσα μου. Και έτσι μια μέρα όπως ετοιμαζομουν να βγω με ρώτησε που πας με υφακι και του απάντησαν οπου θελω ρε ..διότι εκείνη τη μέρα σκεφτόμουν γενικά τα καμώματα του κ ηταν κάπως. Ε με τα πολλά έγινε χαμός ...και ξαφνικα όπως μου φώναζε και εγω τον εβριζα λυποθυμησε ... Δεν μπορείτε να φανταστείτε ...του ανεβηκε η πίεση πίστευα οτι τον έχασα για παντα... Παλι καλά του έδωσα τα χάπια του κ όλα καλά... Θεωρώ οτι ηταν σημάδι ...για να του δώσω αλλη μια ευκαιρία κ να μην είμαι τόσο κακιά μαζί του...να δίνετε δεύτερες ευκαιρίες ..όσο και ας σας πονεσαν ...ποσο μάλλον στους γονεις σας... !