19.5.2013 | 21:08
τι μαθαινω οσο μεγαλωνω
οτι το να βαζεις χρονοδιαγραμματα στη ζωη σου δε σου εξασφαλιζει στανταρ οτι θα γινουν και ολα οπως τα θες. Ακουγεται σαν να ανακαλυα την Αμερικη, αλλά μεχρι τα 22-23 μου πιστευα οτι η ζωη υποκειται σε προγραμματισμο(τωρα θα τελειωσουμε τις σπουδες μας, τωρα θα δουλεψουμε,στην ταδε ηλικια με παιρνει να παντρευτω, ε 28-32 να μην κανω και το πρωτο μου παιδακι; Δεν εχω πιασει ουτε τα μισα απο ολα αυτα που ''υπολογιζα''. Τελικα καλυτερα να μενουν ολα τα σχεδια ''ανοιχτα''. Αλλιως πρεπει να απογοητευτω σοβαρα.
