19.1.2016 | 01:23
Τι μου θύμισες τώρα...
1η Γυμνασίου, ώρα που κάναμε Έκθεση.Το θέμα: Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.Δε θυμάμαι καν τι ακριβώς έγραψα, θυμάμαι όμως το σχόλιο της καθηγήτριας, το οποίο ήταν τελείως γειωτικό:"Καλό είναι να ονειρευόμαστε αλλά ίσως θα έπρεπε να προσγειωθείς λίγο και να βάλεις πιο ρεαλιστικούς στόχους για τον εαυτό σου".Σίγουρα δεν έγραψα πως ήθελα να μπω στη NASA, σίγουρα δε μίλησα για εκατομμύρια. Ίσως να είπα πως μου άρεσε η αστρονομία, η αρχιτεκτονική αλλά παράλληλα και άλλα ετερόκλητα επαγγέλματα. Προφανώς δεν ήξερα ακόμα τι ήθελα, αλλά ήμουν φιλόδοξη, ναι. Ίσως οι βαθμοί μου να προμήνυαν ότι αργότερα θα απογοητευόμουν, ίσως.Παρόλα αυτά, ήταν εκπαιδευτικά ή και ηθικά σωστό αυτό από μέρους της; Να λες σε παιδάκι 13 ετών να μην ονειρεύεται; Εγώ σήμερα δουλεύω και με παιδιά, και τα ενθαρρύνω προς το αντίθετο. Δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι.
