ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για τον έρωτα που αισθάνονται δυο παντρεμένοι άνθρωποι χωρίς όμως να έχουν διαπράξει απιστια; Είναι κάτι τέτοιο κατακριτέο, αφού δεν έγινε εκούσια; Η γυναίκα δεν ειχε αρκετες εμπειριες, και απο τότε που γνωρισε το συζυγο της δεν είχε ούτε κοιτάξει άλλον ποτέ, έχουν παιδιά μαζι, αλλά πλεον αισθάνεται παραμελημένη από εκείνον σε ολα τα επιπεδα. Δεν τη σεβεται μπροστα σε αλλους και στα παιδιά τους, δεν βγαίνουν ποτέ μαζί, δεν κάνει πράγματα για εκεινην οπως καποτε, και όλα αυτά τα έχει συζητησει μαζι του χωρίς καποια προσπάθεια απο τη μερια του. Όταν γνώρισε εκεινον τον άντρα στο χωρο εργασιας της, τον ξεχώρισε αμεσως. Τον απέφευγε συνέχεια ομως γιατι φοβοταν για το που θα οδηγησει η ταραχή που ενιωθε οταν τον εβλεπε. Κάποια στιγμη την πλησιασε εκείνος για θέματα της δουλειάς. Έπειτα απο εβδομάδες εμαθε οτι είναι παντρεμένος με παιδια. Τον απέφευγε ακομη περισσότερο πια, αλλά αναπόφευκτα έπρεπε να εργαστούν επάνω στο ίδιο project. Μέχρι που κατάλαβε οτι κατι αισθάνεται κι εκείνος αφου την κοίταζε οπως δεν την κοιταζε ο σύζυγος της, και προσπαθουσε να βρίσκεται κοντά της, αν και πολυ σοβαρός και ντροπαλος, παρα το γεγονός οτι εκείνη ηταν ψυχρή απέναντι του από αμυνα. Δεν συζητησαν ποτέ για τα συναισθηματα τους. Ευτυχώς, τώρα πια είναι σε άλλες εταιρείες αλλά τον σκέφτεται ακομα. Παρ'ολα αυτα, πιστευει οτι είναι ανεντιμη που ερωτευτηκε οντας παντρεμένη και που ακόμα νιώθει έτσι για εκείνον. Εχει δίκιο ;