ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ημουν εξω με το αγορι μου(;) οταν στο δρομο βλεπω εναν τυπο να χτυπαει το παιδι του. τα παιρνω εγω και παω να πλησιασω. τον βλεπω που μενει ακινητος, τον ρωταω γιατι δεν ερχεται μαζι μου και μου ειπε πως δε θελει, αρα του λεω με αφηνεις μονη να τα βγαλω περα, μου απανταει πως καλο θα ηταν να μην επεμβω και οτι ο ιδιος δεν εχει σκοπο να πλησιασει. οκ σκεφτομαι, ας μεινει εκει, εγω θα παω να κανω αυτο που θεωρω σωστο. παω λοιπον στον τυπο ο οποιος τα παιρνει με το που με βλεπει, αρχιζει να φωναζει και να μου εχει σηκωσει το χερι και να απειλει οτι θα με χτυπησει αν δεν εξαφανιστω... εκεινη την ωρα ο πρωην μου ειχε κρυφτει πισω απο ενα σπιτι για να μη μπλεξει σε μπελαδες, φυσικα αν τον ρωτησετε θα πει οτι δεν ηταν κρυμμενος. εμενα 2 πραγματα με ενοχλησαν. πρωτον, δε σκεφτηκε καν να βοηθησει το καημενο το κοριτσακι με τη δικαιολογια οτι δεν τον αφορα και γιατι λεει δε ξερει τι ειναι ικανος να κανει ο πατερας της και δευτερον οτι οταν κινδυνεψα εγω δεν εκανε επισης τιποτα, αρα ουτε τον ανθρωπο που εχει στη ζωη του βοηθησε, αλλα εβγαλε την ουρα του απ'εξω... του ειπα οτι δε θελω να τον ξαναδω και στ'αληθεια δε θελω. δεν εχω ψευδαισθησεις, το ξερω οτι δεν υπαρχει ισοτητα στον κοσμο και θα ηθελα να εχω κι εγω καποιον που ισχυριζεται οτι μ'αγαπαει να ειναι εκει, οχι να βγαινω εξω με παρεα και να ειναι σαν να ειμαι μονη μου.. ειμαι δυνατος ανθρωπος αλλα εκεινη την ωρα αν με χτυπουσε προφανως και δε θα μπορουσα να αντιδρασω, ειμαι μια σταλια ανθρωπος, με ενα του χτυπημα θα μπορουσε να με ριξει κατω ανετα...φοβαμαι κι εγω... κι εκεινη την ωρα φοβομουν αλλα ηξερα οτι επρεπε να σταθω δυνατη για χαρη του παιδιου και εκανα αυτο που οι περαστικοι αλλα και ο βλακας ο πρωην μου δεν ειχαν τα κοτσια να κανουν σε μια πολυσυχναστη πλατεια μερα μεσημερι.. δηλαδη στην αθηνα κανενας δεν θα σε βοηθησει αν σου συμβει κατι, καλα εδω δε με βοηθησε ο επι 1μιση χρονο φιλος μου...