ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.8.2021 | 12:59

Τι να κάνω?

Εδώ και δυο μήνες περίπου έχω σχέση με την τέλεια κοπέλα όπως θα την έλεγα. Ταιριάζουμε σε πολλά και νιώθω πολύ άνετα μαζί της να συζητάμε ώρες, να γελάμε, να βλέπουμε ταινία μαζί, να πηγαίνουμε βόλτες και εκδρομές. Δείχνει ότι με νοιάζεται αλλά δεν γίνεται φορτική, ενώ πάντα θα βρει να στείλει κάτι αστείο ή καλό. Δείχνει να με βρίσκει τέλειο όπως είμαι. Αγόρασα διαμέρισμα πρόσφατα και το στήνω, οπότε έχω προς το παρόν ένα πλυντήριο, ένα κρεβάτι και μια τηλεόραση όλο κι όλο, αλλά δεν δείχνει να την πειράζει, θα βρει τρόπο να περάσουμε καλά ακόμα και στο άδειο μου σπίτι. Κι ωστόσο, δεν ξέρω τι έχω πάθει, αλλά δεν νιώθω ερωτευμένος. Μπορώ να δω ότι έχει χαρακτηριστικά της τέλειας συντρόφου για μένα, αλλά εγώ προσωπικά νιώθω να έχω κλειδώσει συναισθηματικά. Στην τελευταία μου σχέση που κράτησε ενάμιση χρόνο κάηκα είναι η αλήθεια, αλλά έχει ήδη σχεδόν χρόνια που χώρισα γι' αυτό δε νομίζω να παίζει κάνα ρόλο αυτό. Αλλά τότε ήμουν ερωτευμένος, ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι, πάσχιζα να την κρατήσω. Με την κοπέλα αυτή νιώθω μια ηρεμία μεν αλλά δεν νιώθω και τη σπίθα, κι ας έχω καλό το σεξ μαζί της κι ας περνάω πολύ καλά. Τι μου συμβαίνει? Πρέπει να μιλήσω στην κοπέλα και της το πω? Φοβάμαι ότι θα πληγωθεί πολύ και ότι θα πάρει όλο το φταίξιμο πάνω της ενώ δεν είναι έτσι, δεν φταίει σε κάτι. Ξέρω ότι έχει όσα ζητάω και γι' αυτό κάπου φοβάμαι ότι δεν θα ξαναέχω τέτοια ευκαιρία να είμαι με έναν τέτοιον ξεχωριστό άνθρωπο δίπλα μου. Οπότε, μια λέω να χωρίσω κι από την άλλη λέω μήπως χάσω κάτι τόσο καλό τζάμπα. Πρόσφατα κιόλας μου είπε έμμεσα ότι δεν είμαι πολύ εκδηλωτικός ή ρομαντικός μαζί της, δεν το έκανε θέμα, αλλά νιώθω ότι κάπου την πειράζει. Της είπα ότι θέλω λίγο χρόνο στη σχέση μας για να εκδηλωθώ. Και δεν ξέρω τι να κάνω. Να δώσω όντως χρόνο και να δω μήπως και έρθει ο έρωτας ή θα είναι χαμένη υπόθεση? Πώς να της μιλήσω ντόμπρα χωρίς να φανώ άκαρδος μ*&@κας?
11
 
 
 
 
σχόλια

Διογενη Κυνικέ επιτέλους επέστρεψες! Μου είχαν λείψει να διαβάζω σχόλια σου όπως και της Καραβαν. Είχα γράψει και εξομολόγηση για εσένα και την Καραβαν αλλά δεν ανέβηκε. Καλωσόρισες

Αν περνάτε καλά μαζί της και φαίνεται συγκροτημένη και άξια, την κρατάς. Αν επικοινωνείτε είναι το αλφα και το ωμέγα. Ξέρεις τι κυκλοφορεί εκεί έξω; Ο έρωτας με την τριβή θα φύγει (για να μην αναφέρω το γεγονός ότι σχεδόν πάντα είναι μονόπλευρος). Άσε που πολλές φορές φθείρει τη σχέση λόγω υπερβολικών ξεσπασμάτων (ζήλεια κλπ).
Εν τω μεταξύ οι περισσότεροι που σε ψέγουν εδώ μέσα το βράδυ κοιμούνται μόνοι αγκαλιά με τις παραξενιές τους.

Άκαρδος μαμακας θα φανείς όταν την παρατήσεις για μια άλλη που θα ερωτευτείς. Όλοι πληγώθηκαμε από έρωτες όμως όταν ξαναχτύπησε η πορτα δεν ήμασταν με κατεβασμένα ρολά. Δεν είσαι ερωτευμένος και δε θα την ερωτευτείς. Άσε την κοπέλα στην ησυχία της γιατί αν δεν είσαι τώρα ερωτευμένος, στην πορεία που θα έρθει και ρουτίνα θα την πληγώσεις αρκετά.

Εξομολογούμενε, είναι άδικο να συγκρίνεις δυο διαφορετικές καταστάσεις. Όπως γράφεις κ εσύ, πάνε πολλά χρόνια από τότε που σκίστηκε με εκείνη την κοπέλα η καρδιά σου: άλλα οι συνθήκες ζωής σου τότε, άλλα τα μυαλά σου τότε, άλλη η εμπειρία σου, άλλα τα βιώματα σου, άλλη κ η τότε ωριμότητα σου. Κάθε σχέση φέρνει στο τραπέζι, δικά της μοναδικά στοιχεία, που δεν είναι απαραιτήτως καλύτερα ή χειροτερα αλλά απλά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. Ο έρωτας δεν έρχεται μόνο με έναν κ μοναδικό τρόπο είτε δηλαδή υπάρχει από την αρχή είτε δεν θα υπάρξει καθόλου αλλά η ακολουθία να είναι η εκτίμηση η αγάπη κ μετά ο έρωτας. Αυτό που ψυχαναλυτικά ονομάζεται ωριμος έρωτας! Άρα θα πρότεινα να χαλαρώσεις γιατί δυο μηνες είναι μικρό χρονικό διάστημα κ ήδη εχεις παρατηρήσει κ βιωνεις και πολλά ομορφα στοιχεία. Θα σου έλεγα να επιτρέψεις στον εαυτό σου και στην σχέση σου να ζυμωθεί κ να πάρει το συναισθηματικό «σχήμα» που θέλει κ μετά να αποφασίσεις.

Να της μιλήσεις ντόμπρα,και εκείνη θα αποφασίσει.Άσε μας ρε φίλε που σε πήρε ο πόνος μήπως την πληγώσεις και τί θα κάνει μετά χωρίς εσένα... Καλύτερο από εσένα θα βρεί!

Προφανώς και δεν είσαι ερωτευμένος. Τώρα είναι μόνο η αρχή. Αν ήδη δεν σκιρτά η καρδιά σου στα θετικά χαρακτηριστικά αυτής της κοπέλας, τότε, άπαξ και θα ξεκινήσεις βλέπεις τα ελαττώματα (που κάθε άνθρωπος έχει), θα μείνουν μόνο αυτά γιατί δεν θα έχουν αντίβαρο. Με άλλα λόγια, αν αυτή είναι μόνο η αρχή, τότε για σένα θα είναι ακόμα χειρότερα. Δεν μπορείς να κρατάς μια σχέση με το μόνο κριτήριο ότι πληροί όλες τις παραμέτρους σου (δεν αγοράζεις αμάξι ρε φίλε) ούτε και με το σκεπτικό ότι σε Χ χρόνια από τώρα μπορεί να το μετανιώσεις. Θα πρέπει να της μιλήσεις τώρα και να της πεις όσα γράφεις εδώ. Ναι, θα είναι σκληρό, αλλά θα είναι πιο τίμιο να κάνεις κουβέντα από τώρα παρά να την κρατήσεις ως βολική επιλογή και μετά να γνωρίσεις κάποια που να ερωτευτείς και τότε να αφήσεις τη νυν σου για μια άλλη. Άσε που μόνο 2 μήνες αν είστε μαζί, τότε ούτε εκείνη θα έχει προλάβει να επενδύσει συναισθηματικά τόσο πολύ. Και θα τον βρει το δρόμο της, πιστεύω. Αν είναι κοπέλα που ξέρει να στηρίζει το σύντροφό της και να δημιουργεί ευχάριστο κλίμα, θα βρει κάποιον να την ερωτευτεί για ακριβώς αυτά τα στοιχεία.

Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από αυτή και αλλες παρόμοιου τύπου εξομολόγησεις, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γουσταρουν τα ζόρια, ενώ κάποια στιγμή σε αρκετούς έρχεται το θεωρητικά σωστό άτομο γι αυτούς, τελικά δεν τους έλκει, τουλάχιστον όχι αρκετά. Και τρελενονται για κάποιον που τους κάνει την ζωή πατίνι. Που οφείλεται άραγε αυτό; χαμηλη αυτοεκτιμηση η αρεσκεία στις δύσκολες καταστάσεις; Πιθανόν συνδυασμός και των δύο. Οπότε οι συμβουλές με τις οποίες μεγαλώνουμε παιδιοθεν, τύπου βρες καλό παιδί ή καλή κοπέλα μάλλον πάνε στράφι. Στα σκ@@α καταλήγουμε οι περισσότεροι!

Τα αισθήματα δεν δημιουργούνται κατά παραγγελία, φίλε μου, όσο και αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου για αυτό. Προφανώς δεν την θες αρκετά παρά τις ´προϋποθέσεις ´. Τα αισθήματα δημιουργούνται ή δεν δημιουργούνται. Είναι πιο τίμιο να της πεις την αλήθεια και να την αφήσεις να πάει στο καλό. Θα βρει το δρόμο της, όσο και αν πληγωθεί. Καλύτερα να πληγωθεί τώρα παρά αργότερα.

Scroll to top icon