ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον,ηρθε και για μενα η στιγμη να εξομολογηθω και θα ηθελα πολυ την γνωμη σας...Ειμαι 21(κοπελα) και εχω θεμα με τους γονεις μου.Τι εννοω;Εννοω οτι δεν μπορω να τους μιλησω για δικα μου προσωπικα θεματα...Ολα τα αλλα ειναι καλοδεχουμενα! Απο σχολη,φιλους,εκδρομες,τα παντα!Οσο αφορα ομως τα θεματα σχεσεων υπαρχει τεραστιο προβλημα.Κυριως με τη μητερα μου δηλαδη που προσπαθω να την εχω απο κοντα..Ο πατερας για τους λογους του και εγω για τους δικους μου,δεν θελουμε να κανουμε γνωστα καποια πραγματα.Περι μητερας,λοιπον,ποτε δεν εκατσε να μου πει 5 πραγματα που θα μου φαινονταν χρησιμα..Το μονο που μου ελεγε παντα ειναι να προσεχω και να μην εκτεθω και παντα με περιεργο υφος εριστικο και απομακρο.Καμια αλλη συζητηση..Εφτασε η ωρα και καποια στιγμη ενιωσα την αναγκη να την φερω κοντα μου,αφου την ειχα πατησει απο θεματα υγειας,τα οποια και αντιμετωπισα μονη μ.Ετσι εκανα την αρχη και με πολυ δακρυ κλπ καταφερα να της πω οτι εχω σχεση.(στα 18).Ποτε καμια καλη κουβεντα,παντα να τον μειωνει..χωριζω με το παιδι..Πλεον ειμαι με ενα πανεμορφο ανθρωπο μεσα και εξω που τον λατρευω.Της τον εχω δειξει ως φιλο και το μονο που εκανε ειναι να βρει κατι να πει για αυτον και δεν εκανε καν την κινηςη να ενδιαφερθει να δει αν τον θελω,αν περναω καλα.(δεν εχω ελευθεριες που εχουν αλλοι στην ηλικια μου,δεν ειναι αυτος ο σκοπος μου που θελω να της μιλησω).θελω να της μιλησω γιατι κουραστηκα με τα ψεματα και το κρυφτο...δεν λεω να τον φερνω στο σπιτι προς θεου,αλλα να μην φοβαμαι μπας και με δει στο δρομο και γινει χαμος,αλλα να ξερει πως ειμαι,γιατι ειμαι ,που ειμαι.Πως πρεπει να της ανοιξω την κουβεντα;Φοβαμαι παλι οτι θα πεσει στο κενο η προσπαθεια μου,που θα ειναι και η τελευταια.Θα με ακουσει αν της μιλησω ομορφα η παλι θα αρχισει τα δικα της και θα σπαστω και δεν θα το ξανανοιξω;;;