ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν απο κάποιος μήνες γνώρισα ένα παιδί.Γίναμε αμέσως φίλοι κάναμε παρέα κάθε μέρα και μπορώ να πω οτι δεθήκαμε αρκετά. Ήρθαν όμως ετσι τα πράγματα που έπρεπε να χωριστούμε.Απο τότε τον σκέφτομαι συνέχεια, κάθε μέρα. Την πάτησα που λένε. Δεν μπορώ να βρω το θάρρος να του το πω όμως. Το γεγονός οτι είμαστε και οι δυο άντρες αλλα και οτι κανένας δεν έχει την παραμικρή ιδέα οτι είμαι γκεί με κρστάει πίσω. Δεν είμαι όμως χαζός. Κατάλαβα ότι και αυτός απο την μεριά του αισθανόταν κάτι παραπάνω. και ας κάναμε και οι δύο τους κινέζους. Μπορεί όμως να φοβάται και αυτός και να μην θέλει να το παραδεχτεί, μπορεί να είναι και όλα της φαντασίας μου. Εμένα όμως ποια είναι η θέση μου. Δεν μπορώ ούτε να ζώ με την σκέψη του ούτε να ξυπνάω και να κοιμάμαι με την εικόνα του στο μυαλό μου. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να το πώ σε κανέναν και βρέθηκα να τα γράφω σε έναν υπολογιστή για να ξαλαφρώσω κάπως. Να προχωρήσω και να του πω πως νοιώθω ρισκάροντας να τον χάσω απο τν ζωή μου και να μην τον ξαναδώ ποτέ η να μην πω ποτέ τίποτα και απλά να καταπνίξω τα συναισθηματά μου; Σας ευχαριστώ για την βοήθεια σας. Την εκτιμώ ακόμα και εαν δεν σας ξέρω καν!