Το μοναδικό πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι η αποδοχή της πραγματικότητας. Από ότι κατάλαβα είσαι όντως τεμπέλα. Δούλεψε το λίγο, αποδέξου ότι δεν είναι κακό να είσαι τεμπέλα και όλα θα λυθούν. Δεν έχεις ανάγκη από γιατρό, είσαι μια χαρά. Ο ψυχαναγκασμός να κάνεις κάτι για τους άλλους είναι το πρόβλημα.
3.2.2016 | 10:55
τι να κάνω;
Γειά σας. Ειμαι σε μια δύσκολη εποχή της ζωής μου και ήθελα την βοήθεια σας. Ειμαι 26 ετών κοπέλα με ενα πτυχίο ιεκ. Άνεργη, μόνη εδω και πολλά χρόνια, με μια παράξενη και αδιάφορη οικογένεια. Με εχει παρα πολυ απο κατω και αρχισα να πηγαινω σε ψυχίατρο. Μιας κ εχω στρωμενη επιχειρηση του πατερα μου που τωρα περασε στην αδερφη μου κ μιας και ειμαι ανεργη αποφάσισα αντι να καθομαι να δουλευω εκει. Ομως δεν με αρεσει καθολου. Παω με το ζορι κ να βοηθησω την αδερφη μου ου ειναι μονη εκει. Ομως οταν αρρωσταινω κ καθομαι σπιτι με μαλωνει πολυ οτι ειμαι τεμπελα κτλπ και με ριχνει πολυ αυτο. Εχω χασει πολλες συνεντευξεις στον τομεα μου γ να μην με μαλωσει αυτη και να μην μου πει στο τελος οτι δεν την βοηθαω. Κ μετα εχω τυψεις. Ολη μου την ζωη βοηθουσα τους αλλους τον ευατο μου στο τελος και αν. Για αυτο κατεληξα σε γιατρο. Τι να κανω; Ευχαριστώ
1
