ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μεσα σου εχεις χωρισει ηδη,απ ολους κ απο ολα κ το ξερεις μονο εσυ.καιρος να το μαθουν κ οι αλλοι.

Θεωρώ οτι έχεις ανοίξει πολλά μέτωπα. Δεν έχετε λύσει το θέμα της επιβίωσης και της διαμονής, γιατί να προσπαθείτε για παιδί; Κι επίσης η προσπάθεια χρειάζεται καλή ψυχολογία, ηρεμία, αισιοδοξία.Αν προκύψει μέσα στην κατάσταση που περιγράφεις θα φέρει ακόμα περισσότερα προβλήματα πρακτικά και ψυχολογικά.Τέλος, αναφέρεις οτι παλεύεις με την αδιαφορία. Αν εννοείς του συζύγου σου δεν προβλέπεται ευοίωνο το μέλλον, έχετε θέματα που πρέπει να λύσετε, αλλά επιλέγεις να εστιάζεις σε κάτι άλλο που δεν είναι επί του παρόντος, γνώμη μου.

Δεν είσαι αχάριστη! Εδώ τους γονείς μας πολλές φορές δεν αντέχουμε για συγκατοίκηση, θα αντέχαμε και τους μη γονείς; Είναι σπίτι τους, είναι πολλά άτομα, θέλεις ιδιωτικότητα, ηρεμία και να έχεις τη διακόσμηση που θέλεις, να μη σου λέει κανείς τι να κάνεις ούτε να συμμμορφώνεσαι στους κανόνες τους και να μοιράζεσαι ένα μπάνιο με αγνώστους. Πόσο θα αργήσει να γίνει το σπίτι σας; Ο άντρας σου καταλαβαίνει οτι είναι κουραστικό; Είναι με το μέρος σου όταν προκύπτουν προβλήματα; Αν είναι χάλια, μπορείτε να πάτε σε ενοίκιο κι ας αργήσει παραπάνω το σπίτι; Θα μπορούσατε να μείνετε στους γονείς σου αντ αυτού; Λογικό είναι να νιώθεις αβεβαιότητα να προσπαθείτε γι απαιδί, όταν δεν έχετε δικό σας σπίτι. Ειδικά με ένα νεογέννητο θέλεις ακόμα πιο πολύ έλεγχο στη ζωή σου και οχι να νιώθεις ξεκρέμαστος. Το έχεις συζητήσει με τον άντρα σου; Υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε;