ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω να πω οτι όταν γράφω μια εξομολόγηση που χρειάζομαι στήριξη για κάποιο σοβαρό θέμα, με εκπλήσσει που λαμβάνω σε μισή ωρίτσα ή μια ώρα το πολύ το πρώτο ενθαρρυντικό μήνυμα απο άγνωστους ανθρώπους. Οταν ζητάω στήριγμα ομως απο συγγενείς, φίλους σπάνια να απαντήσουν εντός της ημέρας ή αν απαντήσουν δεν με καταλαβαίνουν ή δεν τους βολεύει να με καταλάβουν ωστε να μην ταραξω την ηρεμία τους... Το περιεργο ειναι οτι εχω νιώσει κατανόηση και έχω λαβει σωστές συμβουλές και σωστές συμβουλές εδω στις εξομολογήσεις από άγνωστα άτομα που το κάνουν αφιλοκερδώς και αυτο ειναι θαυμάσιο να γίνεται, ακριβώς επειδή εχουν μεγαλείο ψυχής μέσα τους. Το παράδοξο ειναι οτι αυτά τα άτομα δεν σε εχουν δει, ακούσει, αγγίξει, αγκαλιάσει και εσυ να νιώθεις οτι μπαίνοντας εδω θα συναντήσεις έναν καλο φίλο-η ή ακομα και την αδελφή ψυχή. Δεν νομίζω να ειμαι ο μονος άνθρωπος που το έχε αισθανθεί αυτο... Απλά βλέπουν τα πράγματα απο αποσταση και κρινουν καλύτερα αρκετές φορές. Σκέπτομαι οτι αν με γνώριζαν περισσότερο και εγω εκείνους θα είμασταν πολυ καλοι φίλοι. Θα βγαίναμε έξω , θα γελούσαμε και θα " ΖΟΥΣΑΜΕ " και θα " Ανθίζαμε " :-) Δεν θα υπηρχαμε απλά. Δεν γνωρίζω γιατι απομακρύνονται απο διπλα μας φίλοι, συγγενείς που εχουν λαβει τόση έμπρακτη αγαπη απο εμάς και κοιταζουν τον εαυτο τους ή αποστασιοποιούνται οταν τους έχεις ανάγκη π.χ να ερθουν στο νοσοκομείο ή και σε χαρούμενα γεγονότα όπως μια γιορτή. Γιατι ο καλος φιλος φαινεται ΚΑΙ στην ευτυχια σου... Πολυ άδικο όλο αυτο και δεν θα το καταλάβω ποτέ. Το έχω αποδεχθεί ομως και προχωράω για να μην στεναχωριέμαι. Αυτο να κάνουμε ολοι γιατι ειναι κρίμα να τακανιζεται η υγεια μας, το σημαντικότερο αγαθό για ακαρδους και αχαριστους. Καλο βράδυ