ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.11.2017 | 02:28

Τι πιστευετε?

Ειχα τις προαλλες μια συζητηση-διαφωνια με εναν φιλο, η οποια με προβληματισε, γι' αυτο και θα ζητησω και τη δικη σας γνωμη.Λοιπον, που λετε, με αυτον ειμαστε στο ιδιο τμημα στη σχολη και μαζι μας ειναι κ ενα αλλο παιδι, για τον οποιον οι περισσοτεροι δεν εχουν καλη γνωμη. Δεν ειναι κακο παιδι, ουτε μας εχει κανει κατι, απλα εμενα προσωπικα(και τους περισσοτερους νομιζω) με ενοχλει το οτι προσπαθει με λαθος τροπους να τραβηξει την προσοχη. Μερικες φορες στην προσπαθεια του να ερθει πιο κοντα σου γινεται και αγενης και ενοχλητικος. Πχ θυμαμαι που τις προαλλες γυρνουσα απ' τη σχολη με το λεωφορειο και θα εκανα μια σταση σε ενα μαγαζι για να παρω κατι κ εκεινος σχεδον αυτοπροσκληθηκε και ηρθε μαζι μου, για να μου κανει παρεα, οπως ειπε. Εγω ομως δεν του ζητησα ποτε να ερθει μαζι μου και εννοειται πως ξενερωσα που μου φορτωθηκε χωρις λογο. Τελοσπαντων, τα κανει αυτα σε ολους και γι' αυτο οι περισσοτεροι τον αποφευγουμε.Σε μια συζητηση που ειχα λοιπον με τον φιλο μου για αυτο το παιδι, ο φιλος μου αρχισε να μου λεει οτι ειμαστε αδικοι με το παιδι και οτι δεν μπορουμε να ξερουμε γιατι φερεται ετσι. Μπορει δηλαδη ως παιδι να ηταν παντα στην απ' εξω και γι' αυτο τωρα να καταβαλλει μεγαλη προσπαθεια για να γινει αποδεκτος και συμπαθης. Οκ, δεν ξερω τι εχει περασει, ομως αυτο δεν σημαινει οτι θα πρεπει κιολας να δεχομαι αδιαμαρτυρητα ο,τι κανει και οτι θα τον δικαιολογω για την αλλοπροσαλλη συμπεριφορα του, επειδη μπορει ξερω γω να εχει φαει bullying μικρος. Εμενα με φερνει πολλες φορες σε δυσκολη θεση και δεν μπορει ποτε να καταλαβει το "οχι" που του λεω και αυτο ειναι που μ ενοχλει κυριως. Αισθανομαι οτι δε σεβεται το χωρο μου, δεν σεβεται το οτι καποιες φορες θελω να ειμαι μονη μου και δεν γουσταρω να ερχεται μαζι μου χωρις να με ρωταει. Κ αυτο ξαναλεω το κανει σε ολους μας, δεν ειναι μονο με μενα αυτο το κολλημα του δηλαδη.Τελοσπαντων, ο φιλος μου, παρολο που συμφωνουσε πως αυτο το παιδι γινεται οντως καποιες φορες ενοχλητικο, ηταν της αποψης οτι πρεπει παντα να προσπαθεις να μπαινεις στη θεση του αλλου και να κατανοεις τα κινητρα των πραξεων του, αντι να τον κατηγορεις και να τον απομονωνεις . Ναι οκ, μπορω να μπω στη θεση του και υποθετω οτι φερεται ετσι, επειδη θελει να ερθει κοντα μας. Ομως, το κανει με λαθος(κατ' εμε) τροπο και, εφοσον εμενα αυτη η συμπεριφορα του με ενοχλει, δεν εχω κανενα λογο να συνεχισω να την ανεχομαι. Γι' αυτο και προσπαθω να μην εχω πολλα πολλα μαζι του. Δηλαδη τι, θα επρεπε να καταπιεζομαι και να ανεχομαι συμπεριφορες που δεν μ' αρεσουν, μονο και μονο για να μην γινω κακια και απομακρυνθω απο κεινον?? Δηλαδη η δικη μου συμπεριφορα που τον κανω περα ειναι κατακριτεα, ομως εκεινος που μας φερνει συνεχως σε αμηχανια δεν φταιει? Σας ρωτω λοιπον, εσεις συμφωνειτε με μενα ή με τον φιλο μου? Κ γω στενοχωριεμαι μερικες φορες που σκεφτομαι οτι ολοι τον αποφευγουμε. Ομως η δικη μας συμπεριφορα(το οτι τον αποφευγουμε δηλαδη) ειναι αντανακλαση της δικης του συμπεριφορας απεναντι μας. Δηλαδη αν μας φεροταν οκ, προφανως και δεν θα χαμε κανενα θεμα να τον κανουμε παρεα. Και οσες φορες παω να του εξηγησω οτι με ενοχλει αυτο που κανει, μου βγαινει το ονομα της κακιας! Ε δηλαδη ουτε θα του εξηγησω τι κανει λαθος, αλλα ουτε θα απομακρυνθω κιολας απο κεινον? Και πως ακριβως θα καταλαβει ο τυπος οτι κατι κανει λαθος?? Τελοσπαντων, πολλα ειπα, πειτε μου εσεις τι πιστευετε.
7
 
 
 
 
σχόλια
Νομίζω ότι το ιδανικό είναι κάπου στη μέση (όπως τις περισσότερες φορές άλλωστε).Ούτε μπορείς να ανέχεσαι διαρκώς μια συμπεριφορά που σε ενοχλεί, ούτε όμως είναι ωραίο να απομονώνεις κάποιον στην ψύχρα, χωρίς εξηγήσεις. Για εμένα αυτά τα 2 είναι τα άκρα.Από την εξομολόγηση μου δημιουργείται η εντύπωση ότι είσαι θετική στην παρέα μαζί του αν "διορθώσει" την συμπεριφορά του.Η λύση είναι απλή: συζήτησέ το μαζί του. Ευγενικά και όμορφα χωρίς να τον προσβάλεις. Εξήγησέ του ότι σου αρέσει να έχεις τον προσωπικό σου χώρο και κάποιες φορές δεν θέλεις παρέα. Δώστου να καταλάβει ότι πρέπει να ρωτάει πριν σε ακολουθεί κάπου και ότι δεν τον απορρίπτεις ως παρέα, απλά του ζητάς να σε καταλάβει.Αν καταλάβει, όλα οκ. Αν όχι, τότε μπορείς να απομακρυνθείς χωρίς παρεξηγήσεις από τη στιγμή που έχεις εκφράσει τη θέση σου.
Δεν ξερω αν ειμαι θετικη στην παρεα μαζι του. Οκ, σιγουρα δεν ειναι κακο παιδι, σιγουρα εχει θετικα στοιχεια σαν ανθρωπος. Ομως αν πρεπει να επισημαινω συνεχως σε εναν ανθρωπο αυτα που με ενοχλουν στη συμπεριφορα του και εκεινος να πρεπει να τα διορθωνει, για να μπορουμε να συνυπαρξουμε αρμονικα, ε νομιζω οτι αυτο δεν ωφελει κανεναν απο τους δυο μας. Δηλαδη ουτε εκεινος εχει καμια υποχρεωση να γινει οπως θελω εγω, ουτε εγω να δεχομαι συμπεριφορες του που δεν μ' αρεσουν. Απλα εγω του ξεκαθαριζω τι ενοχλει εμενα στη δικη του συμπεριφορα, ωστε, οταν βρισκομαστε σε κοινη παρεα, να μην εχουμε θεμα.
H What The Fu_rfulo! απάντησε πλήρως στο παραπάνω σχόλιο. Μία συζήτηση επί του συνόλου και επί της ουσίας θα λύσει κάθε παρεξήγηση και θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση για το μέλλον.
Καλέ πιάστε τον άνθρωπο να του μιλήσετε, που κάθεστε και τα συζητάτε μεταξύ σας σαν αλλοτινές κυράτσες! Στην προσπάθεια του να κολλήσει με μια παρέα, μπορεί αθέλητα να κάνει κάποια υπερβολικά πράγματα. Πείτε του με όμορφο τρόπο τι σας ενοχλεί (δεν είναι καθόλου δύσκολο ξέρεις) και εάν δε διορθωθεί τότε ναι, απομακρύνεστε κύριοι/κυρίες.Έχετε κάνει ολόκληρη, αυθαίρετη, ανάλυση για το background του, αλλά να καθίσετε να γνωρίσετε τον ίδιο, ούτε λόγος!
@What The Fu_rfulo!Οπως ηδη ανεφερα στο τελος της τελευταιας παραγραφου της εξομολογησης μου, εχω προσπαθησει αρκετες φορες να του εξηγησω οτι καποιες φορες αυτα που κανει με ενοχλουν. Και νιωθω οτι απλα δεν καταλαβαινει ή δεν παιρνει στα σοβαρα οσα του λεω. Και μετα οι γυρω μας μου λενε οτι δεν χρειαζοταν να του το πω κλπ. Ε οκ, εγω ομως δεν εχω μαθει να υποκρινομαι. Αν κατι μου τη σπαει σε καποιον, θα του το πω. Δεν μπορω απλα να καθομαι και να ανεχομαι τα συμπεριφορες που δεν μ' αρεσουν και να μην το πω ποτε στον αλλον, απλα και μονο για να μη χαλασω το "καλο" προφιλ μου. Οποτε αυτο που λες οτι δεν του μιλησα, δεν στεκει.Και βασικα, οπως λεει κ ο/η Fabinas, δεν εχω ετσι κ αλλιως κανενα σκοπο να γινω φιλη μαζι του, γιατι ξερω οτι δεν ταιριαζουμε. Απλα αυτα που με ενοχλουν του τα λεω γιατι ξερω οτι ενοχλουν πολλους κ φανταζομαι οτι μπορει να ενοχλησουν κ αλλους στο μελλον. Και καλο θα ηταν να τα ξερει.
Κάθησα και ξαναδιάβασα την εξομολόγηση σου Venus για να δω αν κάτι δεν κατάλαβα σωστά. Κι όμως, σωστά κατάλαβα. Ουσιαστικά δεν του λες ΤΙ είναι αυτό που σε ενοχλεί στη συνολική συμπεριφορά του, αλλά τι σε ενοχλεί κατά περίπτωση. Δηλαδή λες ένα όχι, το αγνοεί, συνεχίζετε τα ίδια. Αυτό δεν είναι ακριβώς ειλικρίνεια. Και είναι κατάσταση "σε δουλειά να βρισκόμαστε". Για το καλό όλων σας, κάνε ένα, επαναλαμβάνω, συνολικό ξεκαθάρισμα μαζί του με την πρώτη ευκαιρία.Και να σου πω και κάτι; Εφόσον θεωρείς τον εαυτό σου ειλικρινή, ε πες του ειλικρινά και στα μούτρα πια, ότι όταν λες όχι, εννοείς όχι και ότι θεωρείς θράσος και αγένεια που αγνοεί αυτά που θέλεις αναγκάζοντας σε να τον αγνοείς. Μπορεί να θυμώσει στην αρχή, κάτι που είναι δικό του πρόβλημα όμως, στο τέλος δε πιστεύω ότι θα το εκτιμήσει κιόλας.Το να κάνεις ότι δεν τον βλέπεις, δεν είναι λύση. Ή να τον κουτσομπολεύετε πίσω από την πλάτη του με τον άλλον φίλο σου.
Συμφωνώ με την What the Fu_rfulo! επειδή η συζήτηση οφείλει να είναι συγκεκριμένη και εξατομικευμένη (προς θεού μην το βάλετε δυο-τρεις κάτω και τον πυροβολείτε όλοι μαζί). Venus ίσως είσαι μικρή και δεν τα γνωρίζεις ή έχει ζήσει αυτά ακόμα αλλά υπάρχουν συνάνθρωποί μας που έχουν διάφορες ιδιαιτερότητες που δεν τους επιτρέπουν να αντιληφθούν ότι γίνονται ενοχλητικοί ή φορτικοί κοινωνικά. Όπως νευροατυπικότητες/ADHD και άλλες παρόμοιες καταστάσεις που "δεν τις πιάνει το μάτι σου" αλλά που τις νιώθεις ως κοινωνικά αδέξιες. Συμφωνώ με τον φίλο σου επί της αρχής ότι είναι αδύνατον να ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει με κάποιον και καλό είναι να του δίνεις "το πλεονέκτημα της αμφιβολίας". Από κει και πέρα με μια ειλικρινή και σαφή τοποθέτηση μπορείς να θέσεις όρια στην διάδρασή σας ώστε να μην εξαναγκάζεσαι σε υποχωρήσεις που δεν μπορείς να ανεχτείς (ας πούμε το να σε ακολουθήσει στα ΜΜΜ είναι ΟΚ δεδομένου ότι πρόκειται για δημόσιο χώρο και δεν απαγορεύεται αλλά το να σε ακολουθήσει ως το κουδούνι του σπιτιού σου χωρίς την δική σου συγκατάθεση είναι κάπως ανατριχιαστικό). Ελπίζω να βοήθησα λίγο να δεις το θέμα από μια άλλη πλευρά. Η τοποθέτηση της συνσχολιάστριας είναι πραγματικά πολύ πολύ ανθρώπινη. Διάβασέ την προσεκτικά.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon