Σε ψυχολογο προσπαθησες να πας ή τουλαχιστον να παρεις τη δωρεαν γραμμη στηριξης?Ειναι καποια πραγματα που δεν μπορουμε να τα λυσουμε μονοι μας και απευθειας.Ετσι ακριβως οπως περιγραφεις εσενα ημουν οταν ειχα καταθλιψη.Δεν ειχα διαθεση για τιποτα.Ισως εκεινα τα αρνητικα γεγονοτα ή καποιες συμπεριφορες σε οδηγησαν να χασεις τις οποιες αντιστασεις σου αν θες.Θα σου ελεγα να το ψαξεις.Μην το αφηνεις και κυριως μην αφηνεσαι.
9.7.2020 | 23:51
Τι πιστεύετε;
Δεν ξέρω αν αυτό που έχω ονομάζεται κατάθλιψη είναι απλά μια θλίψη πάντως δυσκολεύομαι να είμαι χαρούμενη στη ζωή μου..είμαι εξουθενωμένη ψυχικά ..πλέον δυσκολεύομαι επίσης να αντιμετώπισω τις αποτυχίες, τις απορρίψεις, το οτιδήποτε μου χαλά την ψυχολογία..με πνίγουν όλα αυτά και δεν μπορώ να ξεσπάσω ..ίσως μερικές φορές να την πληρώνουν άτομα που δεν φταίνε συνήθως όμως όταν με πιέζουν ..με παίρνει πολύ από κάτω κι όταν τα πράγματα που θέλω έστω μικρά ακόμη και μια βόλτα δεν γίνονται ..για παράδειγμα ήταν να βγω με μια φίλη η οποία με είχε στο περίμενε όλη την ήμερα τελικά μου είπε όχι κι εγω στεναχωρήθηκα έκλαιγα ..άρχισα να νιώθω ότι δεν με έχει κανείς σαν προτεραιότητα ..ξέρω ότι αυτά ακούγονται υπερβολικά κι εγώ αν τα άκουγα ίσως να έλεγα μα τι εγωκεντρικό άτομο είναι αυτό υπερευαίσθητο και δν ξέρω τι άλλο..παρόλα αυτά μου τρώνε την ψυχή σαν το σαράκι..γενικά είμαι δυνατό άτομο έχουν τύχει πράγματα στη ζωή μου αρκετά άσχημα τα οποία ξεπέρασα όπως τον χαμό πολύ κοντινών μου ανθρώπων σε πολύ μικρή ηλικία ..έχω παιδευτεί αρκετά και για όλους λόγους που αφορούσαν τόσο εμένα όσο κι από εξωτερικούς παράγοντες..πρώτη φορά όμως είμαι τόσο κουρασμένη και τόσο εξαθλιωμένη ψυχικά ..προσπαθώ να βρω μια λύση λέω στον εαυτό μου να κοιτάω κι εγώ πιο πολύ έμενα τα θέλω μου να με σέβομαι παραπάνω να με αγαπώ παραπάνω γτ είμαι αρκετά σκληρή με έμενα αλλά στην επόμενη έστω και μικρή ταραχή πέφτω άσχημα..έχω μιλήσει σε δικούς μου ανθρώπους για αυτό αλλά μου λένε πως απλά είμαι σκληρή με εμένα είμαι ευαίσθητη και τα παίρνω όλα πολύ σοβαρά ενώ δν είναι..αλλά αυτό δεν με βοηθάει από τη στιγμή που όταν γίνεται πονάω στο στομάχι μου στην καρδιά μου νιώθω τον πόνο και την μοναξιά ..δεν θέλω να εξαρτάται η χαρά μου από τους άλλους αλλά όταν κάποιες φορές γίνεται πάντα χαλάει και πάντα δεν ξέρω πως να το φτιάξω ..μου είναι δύσκολο πλέον να ξανά σηκώνομαι ...πολύ θα ήθελα να ακούσω αν κάποιος έχει βιώσει κάτι παρεμφερές
1