28.2.2012 | 16:45
Τι σκατά;
Πάντα σε όποιον και αν έβρισκα μπροστά μου, υποστήριζα τη δύναμη των καλών προθέσεων. Για το ότι έχω μάθει να αγαπάω και δεν δρω με πονηριά κλπΌταν χρειάζεται να προστατέψω κάποιον θα μπω σαν μια μάσκα μπροστά του. ίσως κακό αυτό.Θα έχω ένα άλλοθι για όλους. Και για μένα το ίδιο.Αν πεις μια κακία ίσως πρώτα σε πω κάφρο και μετά να παραδεχτώ ότι συμφωνώ και ας έχεις το δίκιο του κόσμου..Μα τελικά.. 2 φορές, στον κολλητό μου που ζήτησε την γνώμη μου, τον έκραξα άγρια. Κάποιοι φίλοι μου έδωσαν δίκιο γιατί και αυτός δεν ήταν περιστέρι..Αλλά.. Άρχισα να νιώθω άσχημα.Μήπως δεν δίνω ευκαιρίες;Μήπως ξέρω μόνο να κρίνω και κάνω σαν τον ξινό κωλόγερο;Μήπως απλά γουστάρω να προκαλώ και να διαφωνώ μαζί του εκ του ασφαλούς;Μου λένε ότι είμαι καλός φίλος. Στοργικός. Ότι αγαπάω.Γιατί λοιπόν ξεσπάω σε άλλους πολλές φορές; Κάποιοι που με θεωρούσαν ζώο, το έβλεπα και χαμογελούσα αντί να τους δαγκώσω στα ίσα.. Αρχίζω και σκέφτομαι μήπως φταίει το ότι τους βλέπω φιλικά εξαρχής και δίνομαι εύκολα. Και την πληρώνουν οι πιο στενοί φίλοι. Πρέπει να βάλω κάποια στιγμή κάτω τον εαυτό μου. Αλλά φοβάμαι τι θα ακούσω να μου λέει....
