ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αληθεια ειναι οτι επιπλεω πανω σε ενα κυμα.ποτε πανω, ποτε κατω,χωρις να καταλαβαινω ποτε τι συμβαινει..η μοναξια με φοβιζει..φοβαμαι οτι δεν μπορω να υπαρξω μονη μου.ξερω οτι δεν ειμαι αυτο που δειχνω στους αλλους..αλλα κανενας πραγματικα δεν ενδιαφερεται να ξεθαψει κατι παραπανω απο αυτο που βλεπει.ολα επιφανειακα ,ανευθυνα και απομακρα..κανενας δεν δινει αφιλοκερδως.παντου εκπτωσεις συναισθηματων..φοβος μη φανει το παραμικρο ψιχουλο ενθουσιασμου ..πραγματικα τι να κανω με τους ανθρωπους..και τι να κανω με τον εαυτο μου.παντα ευθραστη,αδυναμη και περιορισμενων δυνατοτητων και αντιδρασηςκαι οι αλλοι παντα τοσο αδιαφοροι ποτε θα ξυπνησω??και ποτε ο κοσμος θα ερθει πανω κατω?