ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την ημέρα της αλλαγής του χρόνου, είδα το πιο θλιβερό πράγμα. (Θα κάνω μια εισαγωγή όμως πρώτα:) Βλεπω μια κοπέλα να κατεβαίνει τη Βουκουρεστίου κρατόντας μια αρκετά ακριβή πρόσκληση και ντυμένη ανάλογα, έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Ένιωθε 'δυστυχισμένη' λέει το αγόρι που εκείνη τόσο ήθελε δε μπορούσε να είναι μαζι της. Μόλις είχε φύγει από οικογενιακό ρεβεγιόν και πίσω της είχε αφήσει τον πατέρα της απίστευτα στεναχωρημένο γιατί την είχε δει να κλαίει.(και τωρα:) Καθώς περπατούσε δίπλα από τις βιτρίνες γνωστών οίκων μόδας, με τα δάκρυα στα μάτια, κοκάλωσε. Σε μια απο τις εισόδους, στα σκαλάκια, κουλουριασμένη, στη θέρμη απο τα φώτα του μαγαζιού κοιμόταν μια γυναίκα. Υποθέτω πως για εκείνη αυτή ήταν η πρωτοχρονιά της, τυλιγμένη σε κουρέλια, χωρίς φαγητό, χωρίς μπάνιο, χωρίς ζεστασιά, χωρίς δώρα, χωρίς φίλους ή οικογένεια.. Χωρίς τίποτα..(και τέλος:) Η κοπέλα κοντοστάθηκε για λίγο, κοίταξε γύρω της, ύστερα συνέχισε. Μπήκε στο λόμπι ενός κτιρίου τουρτουρίζοντας απο το κρύο, οπου το προσωπικο της πέρασε στο χέρι το βραχιόλι που αντιστοιχούσε στην είσοδο της και ανέβηκε στο πάρτι.ΤΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ(;)ΤΙ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ, ΠΛΕΟΝ, ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ(;)