ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα τα πω απλά, και με ειλικρίνεια...(Ας μην κρυβόμαστε, τουλάχιστον οχι εδώ).Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που θα διαθέσεις.Συναντηθήκαμε τυχαία, εκτίμησα το θάρρος που είχε και με προσέγγισε και το οτι ζήτησε τον αριθμό μου...Εμφανισιακά δεν τρελάθηκα, είχε ομως υπερβολική αυτοπεποίθηση και ήξερε να μιλάει. Βγήκαμε ραντεβού, φάνηκε μορφωμένος με απόψεις κοντά στις δικές μου...πίστεψα πως δεν είναι τύπος της ξεπέτας.(Ξέρει να παραπλανεί τις πιτσιρίκιες και να προβάλει κάτι το ιδανικό για την κάθε περίπτωση...)Ενθουασιάστηκα με την προσωπικότητά του, με τα ψέματά του, με το βλέμμα του, με το σώμα του, με το αμάξι του και με τη δουλειά του....Τα κατάφερε, όντας άπειρη, ανήλικη και πιστεύοντας σαν χάπατο πως όλοι είναι "καλοί" πήγα σπίτι του για "ταινία"....Που να ήξερα οτι η "ταινία" είναι απλά ένα συνθηματικό για να σε ρίξει ο άλλος στο κρεβάτι....τόσο χαζή! Άρχισε να με χαϊδεύει και να με πιέζει να προχωρήσουμε, του εξήγησα πως δεν ήθελα κάτι τέτοιο αλλά με τον τρόπο του με έκανε να θέλω να δοκιμάσω. Με έγδυσε και με έκανε οτι ήθελε....Μου άρεσε πολύ, δεν το αρνούμαι....δεν είχα ξανανιώσει έτσι! Ενθουασιάστηκα υπερβολικά μαζί του και άρχισα να δένομαι....Αυτός πήρε αυτό που ήθελε, απορώ γιατί μου ξαναζήτησε να βγούμε...Όσο περισσότερο βγαίναμε εγώ τόσο περισσότερο τον ερωτευόμουν. Είμαι τόσο ανόητη που πίστεψα πως και εκείνος ένιωθε κάτι....Μου έλεγε πόσο ξεχωριστή είμαι και άλλες τετριμένες ηλιθιότητες....Όταν μια μέρα ενώ κάναμε έρωτα μου είπε: "όσο έλειπα για διακοπές πηγές και με άλλους;" Η ερώτηση απο μόνη της με πρόσβαλε και κατάλαβα ποσο "ξεχωριστή" με θεωρούσε.....ήμουν απλα το π0υτανάκι του...Δεν έδειξα οτι ενοχλήθηκα ακόμα και όταν του έκανα την ίδια ερώτηση και μου απάντησε "μονο με μια"....ήμουν υπερβολικά χαλαρή αλλά ακόμα πιο αδύναμη να τον στείλω στο διάολο!!!!Απο τότε έχω χάσει οοολο τον ενθουσιασμό μου και έπεσε υπερβολικά στα μάτια μου, έχασα ομώς και την αθωότητα, την εμπιστοσύνη μου στους άνδρες και κυρίως τον εαυτό μου...συνεχίζω όμως να κάνω έρωτα μαζί του γιατί έχω πιστέψει πως είμαι το μεγαλύτερο π0υτ@ν@κι που υπάρχει και πως μόνο αυτός μου αξίζει...Έχω συμβιβαστεί στην ιδέα οτι με θέλει μόνο για σωματική επαφη... Όταν μου μιλάνε αγόρια στο σχολείο, ακόμα και φίλοι μου νιώθω οτι θέλουν να με ρίξουν στο κρεβάτι. ..Εδώ και δύο μήνες κλαίω κάθε μέρα και έχω κλειστεί στον εαυτό μου...Δεν βγαίνω με κανέναν, ούτε με τις φίλες μ για καφέ παρά μόνο με αυτόν. Μονο στο σχολείο βλέπω λίγο κόσμο αλλά ούτε και εκεί θέλω να πηγαίνω. ..Έχω ξεχάσει πως είναι να χαμογελάς και να νιωθεις ευτυχία....νιώθω τόσο ρηχή και τόσο μεγάλη αηδία για τον εαυτό μου που πιστεύω πως δεν μου αξίζει τίποτα καλό....Δεν θέλω κάτι, απλά ήθελα κάπου να γράψω όλα αυτά καθώς δεν τα έχω μοιραστεί με κανέναν, σε ευχαριστώ αν τα διάβασες, ευχαριστώ αν δημοσιευτεί....Να προσέχεις τους ανθρώπους που βάζεις στη ζωή σου αλλα περισσότερο να προσέχεις τον εαυτό σου!