ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω φάει κόλλημα με ένα παιδί στη σχολή μου. Για την ακρίβεια εκείνος είναι στο μεταπτυχιακό του αλλά έτυχε να χρειαστεί να είναι στο εργαστήριο που είχα πέρυσι κ έτσι τον έβλεπα. Το θέμα είναι ότι εγώ τώρα δίνω τα τελευταία μαθήματα μου, δεν μένω στην πόλη που σπουδάζω πλέον αλλά στην πόλη απ' όπου είμαι και τον βλέπω σπάνια. Τον είχα παρατηρήσει και πιο παλιά αλλά είχα σχέση και δεν είχα μπει καν στη διαδικασία να σκεφτώ κάτι περαιτέρω. Ωστόσο τώρα τον σκέφτομαι αρκετά, μου έχει κολλήσει στο μυαλό δεν ξέρω γιατί τοσο έντονα. Του είχα στείλει κάποια μηνύματα διαδικτυακά, κυρίως σχετικά με ένα ταξίδι που είχε αναρτήσει και με μουσική γιατί ανεβάζει διάφορα κομμάτια τα οποία μου αρέσουν κ εμένα αλλά απαντούσε μονολεκτικά, δεν μπόρεσα να του πιάσω περαιτέρω συζήτηση. Δεν ξέρω αν καταλαβε ποια είμαι, μάλλον όχι. Πριν λίγες μέρες του έστειλα και ένα ανώνυμο εμαιλ γράφοντάς του για το κολλημα που έχω μαζί του (ξέρω λίγο εως πολύ κριπι) και εκείνος μου είπε προφανώς ότι δεν μπορεί να με βοηθήσει εφόσον δεν του λέω καν ποια είμαι. Και ότι θα μπορούσα να τον πλησιάσω όπως όλος ο φυσιολογικός κόσμος, δηλαδή από κοντά. Ξέρω ότι ίσως να μη βγει πουθενά όλο αυτό γιατί εγώ έχω σχέδια για εξωτερικό αφού πάρω πτυχίο κ εκείνος έχει άλλη ζωή. Και το λέω αυτό επειδή δεν θέλω να τον πλησιάσω μόνο για το σ€ξ. Από τη μια αυτό και από την άλλη λέω στον εαυτό μου ότι αφού το θες τόσο, ρίσκαρε το, τι θα χάσεις; να τον πιάσω όταν δίνω το άλλο μάθημα και να του πω ότι μου αρέσει και αν θέλει να βγούμε μια βόλτα βρε παιδί μου. Κι ας φάω χυλοπιτα. Τι να κάνω ρε παιδιά; Μιλάμε για τρελό κόλλημα, όχι αστεία! Και έχω βγει από μακροχρόνια σχέση, έχω ξεχάσει τι εστί φλερτ