ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νομική πέμπτο έτος σχεδόν τα μισά μαθήματα περασμενα. απελπίζομαι κλαίω αισιοδοξω και ξανά απελπιζομαι και νιώθω ότι δεν θα τελειώσω ποτέ παρόλο που είναι κάτι που μου αρέσει. Δεν μπορώ να διαβάσω δεν μπορώ να πειθαρχίσω φτάνω σε σημεία να σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Σε αυτά τα χρόνια έχω περάσει σοβαρες δυσκολίες έχω δουλέψει έχω ασχοληθεί με χομπι έχω κωλοβαρεσει αλλά παρολα αυτά δεν μπορώ να αναγνωρίσω τις δυσκολίες η να πω ότι έζησα τη ζωή μου γιατί δεν έκανα και τρελά πράγματα, δεν έχω καν παρεες που κάνεις όλα αυτά τα φοιτητικα. Συν ότι συγκρίνομαι με άλλους όσο κακο και λάθος κι αν ξέρω ότι είναι αυτό συν ότι δεν τελειοποίησα τις ξένες γλώσσες μου, δεν μπόρεσα να πάω ερασμους, συν οτι έχω άθλιο μέσο όρο. Νιώθω ότι έχω χάσει μια ζωή που ήθελα και δυνητικά μπορούσα να κάνω και τώρα είναι αργά και δεν μπορεί να αλλάξει κατι. δεν ξέρω τι αναζητώ και που αποσκοπεί η εξομολογηση.γερά χαστουκια να συνέλθω? τα έχω φάει και με το παραπάνω, έμπνευση από άλλους?? αν έχει κανεις κάνα κινητρο η έστω κάποια αποδοτική μέθοδο διαβάσματος ?? απλά να το βγάλω και εδώ από μέσα μου...;;;