ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα πριν δύο βδομάδες ένα παιδί, ξάδερφο του κολλητού μου. Εγώ 25, αυτός 29. Όλα καλά τις πρώτες τρεις - τέσσερις μέρες. Βέβαια μόλις είχαμε χωρίσει και οι δύο από σχέσεις που μας είχαν σπάσει λίγο τα νεύρα είναι η αλήθεια, μηνών και οι δύο όμως όχι πολύ καιρό δηλαδή. Βγαίνουμε λοιπόν πρώτο ραντεβού για ποτό, δεύτερο παραμονή Χριστουγέννων κλείνει τραπέζι σε εστιατόριο και μετά πήγαμε σπίτι. Μου είπε ότι θέλει να πάει προς σχέση, αλλά εγώ δεν ενθουσιάζουν εύκολα με αυτά που ακούω. Προχωρήσαμε και ήταν επίσης πολύ καλό το σεξ, μεγάλη χημεία και ίδια ενδιαφέροντα γενικά. Έδειχνε ενθουσιασμό και όταν μετά από ένα μήνυμα της πρώην του, του είπα αν θέλει να το παγώσουμε και να πάμε χαλαρά στεναχωρηθηκε κάπως και πειραχτήρι. Μετά αρρώστησε και για μια βδομάδα τα λέγαμε μέσω τηλεφώνου μόνο. Όταν βρεθήκαμε ήταν αλλιώς, μου είπε ότι δεν ξέρει τι θα γίνει με μας, πως θα πάει και προς τα που και ότι δεν θέλει να μου πει μεγάλα λόγια και να με πληγώσει. Από τότε βρισκόμαστε μια η δύο φορές την βδομάδα. Χθες μου είπε επειδή του είχα πει ότι όποιος θέλει βρίσκει χρόνο, πως δεν έχει σκοπό να με κάνει να χάσω χρόνο από την ζωή μου, ότι αν δεν θέλει να συνεχίσουμε άλλο θα μου το πει, ότι έχω χαρακτηριστικά που δεν τα έχει δει σε άλλη και ότι είμαι πολύ καλή και νιώθει υποχρέωση, επειδή σε μια βδομάδα μπορεί να είμαστε και άγνωστοι. Έχω μπερδευτεί πολύ, τι μπορώ να κάνω εγώ; τι θέλει από μένα;