ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια αγκαλιά το βράδυ, ένα φιλί, κάποιον να μου κρατάει το χέρι στη βόλτα, να με φωνάζει "αγάπη μου". Να μη μου λέει πρέπει να αδυνατίσεις αλλά να ξεκινάει δίαιτα μαζί μου, να μην ξενερώνει με τις ατέλειές μου και να με κάνει καλύτερη. Να είναι δίπλα μου όταν τον χρειάζομαι, να με κοιτάει γλυκά στα μάτια και να με βλέπει σαν πριγκίπισσα παρόλο που περπατάω ξυπόλητη. Τον άνθρωπό μου θέλω. Δε με νοιάζει να έχει κοιλιακούς, να είναι προικισμένος, να έχει λεφτά, να είναι μορφωμένος (αρκεί να έχει καλλιεργημένη ψυχή), δε θέλω να το παίζει μάγκας και απεχθάνομαι τα κακά παιδιά. Δεν είμαι μικρή πια για να ζητάω κεραυνοβόλους έρωτες, πιστεύω ότι ο έρωτας γεννιέται μέρα με τη μέρα. Ψάχνω αυτόν που θα γίνει η οικογένειά μου, το σπίτι μου, εκεί όπου θα ανήκω. Αυτόν που θα χάνομαι και θα ταξιδεύω στα μάτια του, το μωρό μου, που θα φροντίζω και θα λατρεύω περισσότερο από κάθε άλλον. Υπάρχει αυτό; Το βρήκε κάποιος; Την αγάπη που δε νοιάζεται για τους κώλους και τα βυζιά που κυκλοφορούν, γιατί απλώς έχει ο ένας τον άλλον;