ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτή τη στιγμή. Αυτή την ερώτηση μου κανει ο εαυτός μου. Δεδομένου πως είμαι υγιής, έχω την δουλειά μου το σπίτι μου κτλ, θέλω να βρω έναν άνθρωπο που να λέει κάτι και να το εννοεί. Να είναι ειλικρινής. Θέλω να μου δείχνει με πράξεις ότι με αγαπάει και ας μην το πει ποτέ. Έτσι και αλλιώς ούτε εγώ είμαι άνθρωπος αυτής της εκδήλωσης. Του να το λέω κάθε ώρα και στιγμή. Τελείωσα από μια τοξικοτατη σχέση που πλέον νομίζω πως στον επόμενο άνθρωπο θα βγάλω πολλά απωθημένα.. Θα μου λέει είναι πρωί και θα πηγαίνω στο παράθυρο να βλέπω αν όντως είναι. Δεν ξέρω αν θα ξανα έχω ποτέ εμπιστοσύνη. Και εγώ χωρίς εμπιστοσύνη δεν ζω. Νομίζω είμαι κατεστραμμενη πια. Και εχω πλήρη επίγνωση της κατάστασης μου. Με τόσα ψέμματα έχω γίνει ακόμη πιο κτητική, πιο ανασφαλής πιο επιρρεπής στην αμφιβολία. Και τι θα μου φταίει ο απέναντι αν για το κάθε τι θα πρέπει να το ψάχνω για να πιστεύω. Και θα πρέπει να το κρατάς μέσα σου για να μην σε περασει για παρανοϊκή αλλά κατά τύχη έχεις γίνει παρανοϊκή. Οπότε τι να πεις. Ναι είμαι? Ναι έξω είναι πρωί αλλά πρέπει να το δω για να το πιστέψω? Έχω κάτσει μήνες μόνη αλλά και μόνο η σκέψη πως αν ξαναμπώ σε σχέση πρέπει να εμπιστευτώ με κάνει να μην θέλω άνθρωπο ούτε ζωγραφιστό..