ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου φέρθηκες άσχημα και για όσα έκανες είχες μια παράλογη δικαιολογία για όσα έκανες. Ανάλογα με τα κέφια σου μου μίλαγες όπως και όποτε ήθελες κι είχες την απαίτηση ν' ακολουθώ. Ενδιαφέρον δεν έδειξες ποτέ πραγματικό αλλά με φλόμωνες στα θα κι αν δεν υπέκυπτα με έβριζες. Αν μ' έφτανες στο αμήν και μίλαγα όπως εσύ τότε ήμουν κακή. Μέχρι πρόσφατα είχα πειστεί ότι οι δικές σου προτεραιότητες πρέπει να έχουν αξία για μένα και ότι πρέπει να κάνω αυτά που ζητάς για να σου αποδεικνύω την αγάπη μου. Οκ καλά να πάθω, αντί να κάνω τη ζωή μου και να σε έχω για χάζι όπως έκανες εσύ, καθόμουν να βρω τις τυχόν ανεπάρκειές μου και πόσο άξιζα αυτή την συμπεριφορά. Επειδή όμως το παρελθόν δεν αλλάζει κι αν ήθελα ας μην έμπλεκα σε μια κατάσταση που ήξερα ότι δεν μου ταιριάζει κι ούτε να τη διαχειριστώ μπορούσα γιατί κι εγώ για την υπόσχεση έμεινα κι όχι γι' αυτό που είχαμε. Οπότε φέρω ευθύνη. Τ' αφήνουμε αυτά. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν βγαίνει άκρη. Πόσο δύσκολο είναι να με αφήσεις οριστικά ήσυχη. Δεν θέλω να μου στέλνεις. Δεν θέλω να μου λες τι νιώθεις. Δεν θέλω να μου λες τι κάνεις ή να ρωτάς τι κάνω εγώ. Δηλαδή αφού ξέρεις κάπου στο βάθος ότι δεν μου φέρθηκες καλά και οκ αν το πήρα κατάκαρδα πες ότι είναι δικό μου λάθος κι επιλογή. Αφού λοιπόν το ξέρεις τι μου στέλνεις κι αξιώνεις να σε σέβομαι, να σου μιλάω όμορφα και να είμαστε καλά ; Γιατί δεν στα πρόσφερα επειδή μου έβγαιναν και χωρίς να ζητάω να κάνεις κάτι κι εσύ φερόσουν εντελώς παρταλίστικα; Τα γράφω εδώ γιατί εσύ με βγάζεις τρελή. Αλλοιώνεις το παρελθόν και είμαι σε μια φάση που θέλω να συνέλθω και να πάρω τη ζώη μου στα χέρια μου αλλά από την άλλη είσαι ικανός να εξοργίσεις και θιβετιανό μοναχό αν είχε την ίδια τριβή με μένα μαζί σου. Θέλω να μπορώ να κοιμαμαι σαν άνθρωπος και να ηρεμήσω. Είσαι η ζωντανή απόδειξη της χαμένης μου αξιοπρέπειας, της αυτο-υποτίμησης, των τόσων χαμένων βραδιών στο αυτομαστίγωμα, της ξεφτίλας, της τελευταίας θέσης, την χαζομάρας που με δέρνει ενίοτε. Δεν θέλω να τα περάσω ούτε άλλη μισή φορά γιατί θέλω να γίνομαι καλύτερη και όχι χειρότερη. Μέσα στα ψέματα, στην υποκρισία, στη ματαίωση και στον παραλογισμό μόνο χειρότερη μπορώ να γίνω. Πώς να στο πω: δεν είσαι εσύ ο κακός, είναι που δεν ταιριάζουμε. Εγώ έχω το πρόβλημα και δεν αντέχω. Δέχομαι ότι δεν ήμουν τίποτα το σπουδαίο και ότι ούτε εγώ σου πρόσφερα κάτι αξιόλογο. Μπορεί τώρα να τελειώσει ή πρέπει να βριζόμαστε για πάντα;