ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω τόσα να σου πω και τόσα να σου γράψω, αλλά ξέρω πάλι πως θα τα πετάξεις μέσα σε εκείνο το μεγάλο καλάθι αχρήστων μαζί με όλα τα προηγούμενα.Θυμάσαι που σου πα πως σε έχω συνδέσει με τη βροχή? Σε σκέφτομαι κάθε φορά που βρέχει.Θυμάσαι τι σου πα λίγο αργότερα? Σου πα πως την αγαπώ τη βροχή.Δεν πήρες μυρωδιά τίποτα, δεν κατάλαβες τίποτα, ίσως να μην ήθελες..ίσως πάλι ο εγωισμός σου και τα φαντάσματα από το παρελθόν να μη σε άφησαν να δεις…Σε έπαιρνα μόνο και μόνο για να σου πω πως σε σκέφτομαι και μου φτιάχνεις τη μέρα, και συ απαντούσες ένα ξερό μάλιστα… και ξέρεις κάτι δεν με ενδιέφερε, μου έφτανε ότι ήσουν εκεί, μες το μυαλό μου μόνιμα αδιαπραγμάτευτα.Κάθε φορά τάπωνες τη λαχτάρα μου.. δεν το κατάλαβες? Δεν με ένοιαζε τίποτα, ήθελα μόνο να σε δω, να σε ακούσω , να σε μυρίσω, να αισθανθώ όλα αυτά που με πλημμύρισες άθελά σου, χωρίς προσπάθεια που πίστευα θαμμένα και ξεχασμένα στη χρονοκάψουλα της ύπαρξής μου.Δεν θα το λάβεις ποτέ… όπως δεν θα καταλάβεις και ποτέ πόσο σε ευχαριστώ που με έκανες να νιώσω, να ταρακουνηθώ, που με έκανες να βγω από τη μίζερη πραγματικότητά μου.Μακάρι να ήσουν ακόμη εκεί… κρατώ τα όμορφα, ή μάλλον όχι ..τα κρατάω όλα και περισσότερο εκείνα τα έλα μου. Πόση ενέργεια σε μια τόση δα λεξούλα, γεμάτη απόγνωση, γεμάτη πάθος. Δεν ερχόσουν κι έλιωνα στην προσμονή σου γυρνώντας στον ήχο κάθε μεγάλης μηχανής που περνούσε κοντά.Μακάρι να μπορούσες να άκουγες τους χτύπους της καρδιάς μου και την ανάσα μου κάθε φορά που σε σκέφτομαι. Σε ευχαριστώ για όλα, ίσως να ξαναβρεθούμε σε εκείνο το άλλο Matrix σου, αυτή τη φορά θα τα κάνω όλα σωστά, το υπόσχομαι!