ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπήρξα κι εγώ κάθαρμα στη ζωή μου αν και η ηλικία μου πάντα το μετριάζει. Ένιωσα κι εγώ την ανάγκη να μην νοιάζομαι για κανέναν, να λέω και να κάνω αυτό που θέλω χωρίς δεύτερες σκέψεις. Τελικά αυτό που μας προσδιορίζει καλούς και ενάρετους είναι οι δεύτερες σκέψεις; Όταν παύουμε να ανησυχούμε, όταν είμαστε ολοκληρωτικά μόνοι μας και φυσικά ελεύθεροι δεν είμαστε ενάρετοι; Νομίζω πως όχι. Χρειαζόμαστε ένα πρόσωπο να μας δώσει την ευκαιρία να αποδείξουμε πόσο υπεράνω μπορούμε να γίνουμε, μεγαλόψυχοι, πλανόδιοι διαβάτες, απλοί περαστικοί που θα σε συναρπάσουν. Κι όλα διαρκούν για λίγο. Η ζωή μας διαρκεί λίγο, το χαμόγελό μας, ο πόνος μας. Ή μήπως για πολύ; Είναι φανερό ότι για κάποιους φίλους που οικειοθελώς άφησαν τον κόσμο μας τους φαινόταν η ζωή αιώνια και προτίμησαν να χαθούν στο τίποτα. Υπήρξε όμως κανείς που κατάφερε να μετρήσει αυτό το τίποτα; Φυσικά όχι αφού δεν έχει διαστάσεις. Χρόνο όμως; Πόσο διαρκεί ένα τίποτα; Πόσο διαρκεί για τον καθένα μας πρέπει να ρωτήσω καλύτερα. Νομίζω πως αυτό που πολλοί λένε βούληση είναι η ικανότητα του ανθρώπου να δίνει διαστάσεις, να περιπλέκει και να μην ξέρει εν τέλει πόσος είναι και ο ίδιος. Ποιος αναρωτιούνται αλλά η πραγματική ερώτηση θα μπορούσε να είναι πόσος. Σήμερα πόσο σε βλέπεις στον καθρέφτη; Σε πόνεσε; Σου είπα γίνομαι κάθαρμα καμιά φορά. Σε κρίνω γιατί εγώ σήμερα νιώθω ένα τίποτα και αυτό μου δίνει δικαιώματα. Το δικαίωμα να σε κάνω να νιώσεις το ίδιο…