ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω σε μια μιζερη κωμοπολη εδω και σχεδον δυο χρονια. Ειμαι ανεργη,χωρις φιλους και εννοειται χωρις σχεση.Ειμαι 30+ και βγσινω απο το σπιτι μονο για τα απολυτως απαραιτητα οπου πολλοι που δε με γνωριζουν με κοιτανε σαν ουφο. οι ελαχιστοι συγγενεις και γνωστοι με αντιμετωπιζουν με αμηχανια,ξερουν τα χαλια μου γι'αυτο μαλλον.Δεν υπαρχει τιποτα να κανω εδω,η διαθεση μου εχει πεσει στα ταρταρα,μονο ιντερνετ και TV,εχω και μερικα βιβλια αλλα δεν εχω ορεξη να τα διαβασω.Στην οικογενεια μου το παιζω ανετη οτι δεν πειραζει, αφου εχω τη υγεια μου ολα θα πανε καλα.Ευχομαι να παθω μια καραμπινατη καταθλιψη μπας και παρουν πρεφα οι δικοι μου ποσο χαλια ειμαι και ποσο σκατα ειναι η ζωη μου...