ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.11.2013 | 05:37

Tl

Νιώθεις άσχημα? Γιατί? Δε σου είπα ότι δε με πλήγωσες και τόσο πολύ. Δεν ήθελα να υποβιβάσω αυτό που άτυπα συμφωνήσαμε ότι είχαμε κι ας ξέραμε και οι δύο χωρίς να το λέμε ότι δεν είχαμε τίποτα σοβαρό. Ναι, ακόμη σε σκέφτομαι, σε βλέπω στον ύπνο μου, αναρωτιέμαι πολλές φορές γιατί εκείνη και όχι εμένα και με παίρνει το παράπονο. Με εμένα μπορούσες να είσαι ο εαυτός σου, ένιωθες άνετα. Μπορούσαμε να μιλάμε, σε έκανα να γελάς. Είσαι φίλος μου κυρίως. Από την αρχή αυτό ήσουν παρά το μπερδεμένο διάλειμμα και συνεχίζεις να είσαι, γι'αυτό και βοηθάω. Δεν είμαι άγγελος όπως λες, κατά βάθος ελπίζω ακόμη ότι σε λίγο καιρό θα συνειδητοποιήσεις πόσο λάθος έκανες και θα γυρίσεις σε εμένα. Κι ας δείχνουν όλα το αντίθετο. Όχι επειδή είμαι ερωτευμένη μαζί σου, από αρρωστημένο εγωισμό. Ποτέ δεν ήμουν καλός άνθρωπος αλλά ξέρω να το κρύβω. Για να μην πληγώσω τους άλλους. Δεν είναι παράδοξο, είναι ίσως κι αυτό μορφή καλοσύνης, η υποδεέστερη. Ούτε εγώ είμαι καλά και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν μπορώ να σου πω γιατί. Ούτε σε σένα ούτε σε κανέναν άλλο. Όλοι ξέρουν από ένα θραύσμα της ιστορίας και η αλήθεια είναι ότι έχω κουραστεί να κρατάω τις ισορροπίες. Ή έτσι θέλω να πιστεύω. Θα κατέρρεαν όλα αν μιλούσα ή αν σταματούσα να μιλάω? Μπαίνω στον πειρασμό να το εξακριβώσω αλλά πάντα την τελευταία στιγμή δεν έχω το κουράγιο. Προτιμώ την ασφάλεια της μέσης οδού που κρατάει τις εξελίξεις βαρετές, απογοητευτικές, χωρίς διακυμάνσεις, από φόβο ότι θα τους χάσω όλους, παρόλο που η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να μείνω μόνη. Αυτό που φοβάμαι τελικά είναι η ευθύνη. Θέλω να γκρινιάξω σε σένα, να σου πω ότι δεν κοιμάμαι πια βράδυ, ότι μου κόπηκε η όρεξη, ότι δεν έχω ανοίξει τα παράθυρα ούτε μια φορά τον τελευταίο μήνα, ότι νιώθω περήφανη όταν καταφέρνω να σηκωθώ για να κάνω μπάνιο, ότι το να περάσω την εξώπορτα και να βγω έξω γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο περνάει ο καιρός. Και έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που το έκανα. Αλλά σιχαίνομαι τον εαυτό μου που νιώθει την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί σαν μικρό παιδί. Έχω ταλέντο στο να πείθω τους άλλους ότι έφταιξαν και ότι εγώ είμαι το θύμα. Γελάω που το γράφω αλλά ακόμη κι εδώ, ανάμεσα σε αγνώστους, αυτό κάνω.
 
 
 
 
Scroll to top icon