3.7.2014 | 01:50
Τον είδα και... κώλωσα.
Επέστρεφα από προπόνηση. Φόρμες, το μαλλί απεριποίητο, καθόλου μέικ-απ.Περαστικός αυτός, το μάτι μου έπεσε πάνω του... με κοιτάει για μια στιγμή και αμέσως... κατεβάζω το κεφάλι. Έπειτα ξαναγυρνώ και βλέπω να κοιτάει πλέον αλλού, με μια έκφραση με ανασηκωμένα φρύδια -σα δυσανασχέτηση ή αμηχανία. Και εγώ, αρχίζω να μαντεύω φουλ στην αρνητικότητα το τι μπορεί να σκεφτόταν: "γιατί να με κοίταγε αυτή η χαζή/άσχημη;"Όχι, δεν αποκλείεται να μη με βρήκε άσχημη. Γενικά θεωρούμαι εμφανίσιμη, δεν κολλάω και είμαι άνετη στο να φλερτάρω, αλλά συνειδητοποιώ ότι κώλωσα επειδή δε μου άρεσε ο εαυτός μου εκείνη τη στιγμή.Μακάρι να είχα και άλλη ευκαιρία. Ακόμα και αν δε σήμαινε τίποτα, ας τον κοίταζα γι άλλο ένα δευτερόλεπτο. Κακό δε θα μου έκανε... :/
