ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.6.2016 | 16:24

τώρα τι κάνουμε?

Γεια σας! Είμαι σε ένα δίλημμα τελευταία και θέλω βοήθεια! Εγώ κλασικά είμαι μέσα στην κατάσταση και δεν μπορώ να δω καθαρά τα πράγματα, εσείς όμως που είστε εκτός μπορείτε να τα δείτε όλα πιο αντικειμενικά!Είμαι 26, έχω τελειώσει σπουδές (Παιδαγωγικά) και μένω επαρχία με τους δικούς μου. Εδώ και ένα χρόνο ψάχνω δουλειά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Παράλληλα θέλω να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Είναι απαραίτητο προσόν στη δουλειά μου (από θέμα εξειδίκευσης αλλά και μορίων) και παράλληλα έχω ένα κρυφό πόθο να κάνω αργότερα ένα διδακτορικό και να ασχοληθώ με την έρευνα. Τέλειωσα τις σπουδές μου με επαίνους και την ''σιγουριά'' των καθηγητών μου ότι πρέπει να ασχοληθώ με αυτό. Το θέμα είναι ότι για να κάνω ένα μεταπτυχιακό (και να αντεπεξέλθω και στα δίδακτρα) πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψω. Σκεφτόμουν λοιπόν να βρω κάτι part-time για να το συνδυάσω με τις σπουδές και να βγάζω τα έξοδα αφού πρέπει να μετακομίσω Αθήνα. Φράγκα από γονείς και τέτοια δεν παίζουν, οπότε πρέπει να τα βγάλω πέρα μόνος. Στο θέμα μας τώρα. Έστειλα άπειρα βιογραφικά παντού και έτυχε να με καλέσουν για συνέντευξη από ένα ιδιωτικό σχολείο. Τους άρεσα, έκανα και κάποιες διδασκαλίες και ενθουσιάστηκαν μαζί μου. Θέλουν να με προσλάβουν. Ο μισθός φαίνεται ικανοποιητικός για να ζήσω αυτόνομα (600, μη φανταστείτε τίποτα τρελό!) αλλά το πρόβλημα είναι ότι αν μπω στο τριπάκι αυτής της δουλειάς ξέχνα το μεταπτυχιακό. Τα ωράρια (8-4), οι επιπρόσθετες συναντήσεις και η δουλειά που πρέπει να προετοιμάζω δεν μου αφήνουν χρόνο για μεταπτυχιακό. Από την άλλη την έχω ανάγκη τη δουλειά, είναι στον τομέα μου, είναι κ η εποχή όπως είναι και επίσης είναι μια δουλειά που αν τους αρέσω μπορεί να την έχω για χρόνια (σκεπτόμενος ότι για διορισμούς έτσι που το πάμε δεν το βλέπω). Τι κάνω λοιπόν αγαπητοί φίλοι? Τι με συμβουλεύετε? Δεν είναι ότι έχω κ πολλές επιλογές, δουλειά πρέπει να βρω οπωσδήποτε αλλά τι να κάνω που βλέπω κάτι που θέλω πολύ να απομακρύνεται? :/
2
 
 
 
 
σχόλια
Κι εγώ θα σου έλεγα να κρατήσεις τη δουλειά, αφού δεν υπάρχει οικονομική άνεση. Είσαι πολύ τυχερός που βρήκες πάνω στο αντικείμενό σου και με ωράριο που σου αφήνει περιθώρια να κάνεις κι άλλα πράγματα.Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, η εμπειρία μετράει περισσότερο στον εργασιακό στίβο. Μεταπτυχιακό και διδακτορικό τα κάνεις και λίγο αργότερα, που θα έχεις μαζέψει χρήματα. Δεν πιστεύω οτι είσαι σε δίλημμα, το να δουλέψεις σ'αυτή τη φάση που δεν έχεις οικονομική βοήθεια, είναι μονόδρομος.
Η ιδεολογία μου είναι ότι δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι και να κάνεις αυτό που θέλεις. Σου προτείνω λοιπόν να δεχτείς τη δουλειά και να κάνεις όση περισσότερη οικονομία γίνεται ώστε να μαζέψεις μερικά χρήματα για το μεταπτυχιακό σου. Βέβαια στην πορεία θα δεις πως θα πάει αν βλέπεις πως θέλεις να μείνεις τότε οκ, αλλιώς αν θες τόσο πολύ το μεταπτυχιακό μπορείς να δουλέψεις για 1 χρόνο όσο κρίνεις εσυ απαραίτητο για να μαζέψεις μερικά χρήματα και έπειτα να κάνεις αυτό που θέλεις!
Scroll to top icon