12.2.2013 | 11:49
Τώρα τι να σου πω;
Έχεις μια τακτοποιημένη ζωή με τέτοιο τρόπο που δεν έχεις ελευθέρο χρόνο. Έχεις βάλει την ζωή σου σε κουτάκια κι εγώ δεν χωράω σ΄αυτήν, είμαι παραγκωνισμένη στα μικρά σου διαλλείματα και όσο και να σε θέλω με κουράζει. Λες πως έχεις ανάγκη να σ' αγαπήσω κι ότι νιώθεις ήδη πράγματα για μένα, θα θελα να σε πιστέψω αλλά θέλω ένα καλό άλλοθι κι εσύ το αρνείσαι. Χτες σκεφτομουν πόσο ανόητο είναι που σκέφτομαι πως τα χουμε, απλά δεν φλερτάρω(και σιγά τα φλερτ που είχα πριν) αλλά είσαι απών. Κι εγώ είμαι απών. ΑΛΛΑ δεν μου δίνεις χώρο, δε γίνεται να προσαρμόζομαι στην ζωή σου όταν ξέρω πως κάποιες φορές αν το επιδίωκες πιο σοβαρά θα μπορούσαμε να είχαμε συναντηθεί. Δεν είμαι ζήτουλας και δεν θα στο πω αυτό ποτέ, απλά κάποια στιμγή θα σου ανακοινώσω ότι δεν είμαστε μαζί κι ότι μου αξίζει κάτι πιο ολοκληρωμένο κι ότι είχες δίκιο όταν είπες ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο. ΥΓ. Το χειρότερο είναι πως ενώ μέχρι το Σάββατο τρελαινόμουν που δεν θα σ΄έβλεπα γιατί τελικά δεν θα τα κατάφερνες, τώρα λέω οκ. Και όχι, δεν μπορώ απ' τη μια στιγμή στην άλλη να πω τώρα βολεύεται τώρα είναι οκ. Νιώθω πως με δουλεύεις. :/