ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε θέλω. Δυό λέξεις. Έξι γράμματα. Αμέτρητα βράδια στο σκοτάδι. Δεν θα γυρίσεις να με κοιτάξεις. Μπορεί και να το έχεις ήδη καταλάβει, δεν ξέρω. Μπορεί να διασκεδάζεις παίζοντας με ό,τι νιώθω. Μπορεί να με θες κι εσύ. Αν ισχύει το τελευταίο, τότε δύο μικρές αλήθειες προκαλούν τόσο πόνο άσκοπα, ενώ είναι γεννημένες για το αντίθετο.Αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι μη χαλάσει. Φοβάμαι το τέλος. Φοβάμαι μη χάσω κι αυτό που έχω μαζί σου, κι ας είναι ψίχουλα. Τόσο πολύ δειλιάζω. Προτιμώ να το αφήσω να καρκινιάσει μέσα μου, παρά να σου το πω. Οπότε ξέρω ότι θα μου ξεφύγει κάποια στιγμή, σε μιαν απέλπιδη προσπάθεια να ανακουφιστεί όλην αυτή η ένταση.Σε θέλω, κοίτα με. Σε θέλω. "...δεν είπα τίποτα, τίποτα, μονάχα αντίο..."