17.1.2013 | 01:04
Τόσο κοντά και τόσο μακρυά!
Μενουμε στην ιδια πόλη,αποσταση ενα τεταρτο με το αμαξι..Και γαμω την αγανακτηση δεν εχουμε χρόνο να βρεθούμε!Αυτός προπονήσεις και πιο αυστηρό προγραμμα,εγω δουλεια ολη μερα και μαθήματα!¨οποτε μπορω εγω δεν μπορεί αυτος.και το αντιστροφο!αξίζει να μην μπορώ να ζώ με τον ανθρωπο που θέλω μόνο και μόνο για να βγαζω 350 γαμημενα ευρω?να ειμαι μεσα στο στρες και την πιεση χανοντας τα καλυτερα μου χρονια?ειμαι μολις 22 γαμω το κρατος μου!!Πως μας εκαναν ετσι?Δεν θέλω higl-λίκια και την μεγάλη ζωή!Να κοιμαμαι και να ξυπνάω με τον ανθρωπό μου θέλω!Να ξυπνάω και να τον χαίρομαι και οχι να σηκωνομαι βιαστικά να φύγω για την δουλειά!Προσπαθούμε να μένουμε μαζι μερικά βράδια,αλλα είναι δύσκολο και αυτό γιατι μένει με τους δικούς του κ αυτός,αλλα είνα και το προγραμμα που εχουμε και δεν μας βολεύει..Μου λείπει απιστευτα η αισθηση του να κοιμαμαι και να με εχει αγκαλια!!μου λείπει γαμώτο!