δεν το πιστεύω.. 1μιση χρόνο περίπου είχα διαβάσει αυτό το ποίημα, το είχα ξαναγράψει και το είχα δώσει στο αγόρι μου. πριν 2 μέρες προσπαθούσα να θυμηθώ τη συγγραφέα και το ποίημα και δε μπορούσα και ξαφνικά το είδα γραμμένο εδώ! θα τρελαθώ! με το αγόρι μου δυστυχώς χωρίσαμε για να τον ρωτούσα.
28.3.2014 | 17:53
τοξότης με δίδυμο....
Και θέλω να παίζουμε κρυφτό και να σου δίνω τα ρούχα μουκαι να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σουκαι να κάθομαι στα σκαλιά ενώ εσύ κάνεις ντουζκαι να σου τρίβω το σβέρκοκαι να σου φιλάω τα πόδια και να σε κρατάω απ’ το χέρικαι να βγαίνουμε για φαγητόκαι να μη με νοιάζει που τρως το δικό μουκαι να σε συναντώ στου Ρούντυ και να μιλάμε για τον καιρόκαι να πληκτρολογώ τα γράμματά σουκαι να κουβαλάω τα πράγματά σουκαι να γελάω με την παράνοιά σουκαι να σου δίνω κασέτες που δεν τις ακούςκαι να βλέπουμε σπουδαίες ταινίες και να βλέπουμε άθλιες ταινίεςκαι να γκρινιάζουμε για το ραδιόφωνοκαι να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαικαι να σηκώνομαι για να σου φέρνω καφέκαι κουλούρια και κρουασάνκαι να πηγαίνουμε στου Φλόρεντκαι να πίνουμε καφέ τα μεσάνυχτακαι να μου κλέβεις τα τσιγάρακαι ποτέ να μην μπορώ να βρω ένα σπίρτοκαι να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυκαι να σε πηγαίνω στον οφθαλμίατροκαι να μη γελάω με τα αστεία σουκαι να σε θέλω το πρωί μα να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμακαι να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρμα σουκαι να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα μαλλιά σου,τα μάτια σου, τα χείλη σου,ο λαιμός σου, το στήθος σου, ο κώλος σουκαι να περιμένω στα σκαλιά καπνίζονταςμέχρι να γυρίσει σπίτι ο γείτονάς σουκαι να περιμένω στα σκαλιά καπνίζονταςμέχρι εσύ να γυρίσεις σπίτικαι να ανησυχώ όταν αργείςκαι να ξαφνιάζομαι όταν έρχεσαι νωρίςκαι να σου δίνω ηλιοτρόπιακαι να πηγαίνω στο πάρτι σουκαι να χορεύω μέχρι τελικής πτώσηςκαι να μετανιώνω όταν κάνω λάθοςκαι να χαίρομαι όταν με συγχωρείςκαι να κοιτάω τις φωτογραφίες σουκαι να εύχομαι να σε ήξερα από πάντακαι ν’ ακούω τη φωνή σου στα αυτιά μουκαι να νιώθω το δέρμα σου στο δέρμα μουκαι να τρομάζω όταν θυμώνειςκαι το ένα σου μάτι έχει γίνει κόκκινοκαι το άλλο γαλάζιο και η χωρίστρα σου στα αριστεράκαι το πρόσωπο σου σαν Κινέζουκαι να σου λέω ότι είσαι πανέμορφοςκαι να σε αγκαλιάζω όταν αγχώνεσαικαι να σε κρατάω όταν πονάςκαι να σε θέλω όταν σε μυρίζωκαι να σε προσβάλλω όταν σε αγγίζωκαι να κλαψουρίζω όταν είμαι δίπλα σουκαι να κλαψουρίζω όταν δεν είμαικαι να μου τρέχουν τα σάλια στο στήθος σουκαι να σε πνίγω τη νύχτακαι να κρυώνω όταν παίρνεις την κουβέρτακαι να ζεσταίνομαι όταν δεν την παίρνειςκαι να λιώνω όταν χαμογελάςκαι να διαλύομαι όταν γελάςκαι να μην καταλαβαίνω γιατί νομίζεις ότι σε απορρίπτωόταν δε σε απορρίπτωκαι να αναρωτιέμαι πως σου πέρασε απ’ το μυαλόότι θα μπορούσαποτέ να σ’ απορρίψωκαι να αναρωτιέμαι ποιος είσαιαλλά να σε δέχομαι ούτως ή άλλωςκαι να σου λέω για το μαγεμένο ξωτικό του δάσουςπου διέσχισε πετώντας τον ωκεανό επειδή σε αγαπούσεκαι να σου γράφω ποιήματακαι να αναρωτιέμαι γιατί δε με πιστεύειςκαι να αισθάνομαι κάτι τόσο βαθύπου να μη βρίσκω λόγια να το περιγράψωκαι να θέλω να σου αγοράσω ένα γατάκιτο οποίο θα ζηλεύω επειδή θα το προσέχεις περισσότερο από μένακαι να σε κρατάω στο κρεβάτι όταν πρέπει να φύγειςκαι να κλαίω σα μικρό παιδί όταν τελικά το κάνειςκαι να διώχνω τις κατσαρίδεςκαι να σου αγοράζω δώρα που δε θέλειςκαι να τα παίρνω πάλι πίσωκαι να σου ζητάω να με παντρευτείςκαι να λες πάλι όχιαλλά να συνεχίζω να στο ζητάωεπειδή αν και νομίζεις ότι δεν το εννοώπάντα το εννοούσα από την πρώτη φορά που στο ζήτησακαι να περιπλανιέμαι στην πόλημε τη σκέψη πως είναι άδεια χωρίς εσένακαι να θέλω ό,τι θέλειςκαι να νομίζω ότι χάνω τον εαυτό μουαλλά να ξέρω πως είμαι ασφαλής μαζί σουκαι να σου λέω για τη χειρότερη πλευρά μουκαι να προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μουεπειδή δεν αξίζεις τίποτα λιγότεροκαι να απαντάω στις ερωτήσεις σουόταν θα προτιμούσα να μην το κάνωκαι να σου λέω την αλήθειαόταν στην πραγματικότητα δεν το θέλωκαι να προσπαθώ να είμαι ειλικρινήςεπειδή ξέρω ότι το προτιμάςκαι να νομίζω ότι όλα έχουν τελειώσειαλλά να κρατιέμαι για δέκα λεπτά ακόμαπριν με πετάξεις έξω από τη ζωή σου και ξεχάσω ποιος είμαικαι να προσπαθώ να σε πλησιάσωεπειδή είναι όμορφα να σε μαθαίνω και αξίζει τον κόποκαι να σου μιλάω κακά γερμανικά και εβραϊκά χειρότερακαι να σου κάνω έρωτα στις τρεις το πρωίκαι κάπωςμε κάποιο τρόπονα σου εκφράζω έστω και λίγοτον ακάθεκτοτον ακατάλυτοτον ακατάσβεστοτον μεταρσιωτικότον ψυχαναλυτικότον άνευ όρωντον τα πάντα πληρούντατον δίχως τέλος και δίχως αρχή,ερωτά μου για σένα.“Crave”, Sarah Kane
1