ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κορίτσι 17 ετών,και ποτε μα ποτε δεν μιλάω για τα προσωπικα μου είτε αυτά έχουν να κάνουν με φιλίες η με κάποιο αγόρι κλπ,με την μαμα μου. Γενικά αυτό που λένε ότι η σχέση μανας κόρης είναι ουαουυυυ μοναδικό συναρπαστικό,εγω δεν το έχω αυτό με τη μαμα μου.Το καλοκαίρι λοιπόν βίωσα τον πρώτο μου χωρισμό από έναν άνθρωπο που ένιωθα απειρα συναισθήματα,και ημουν τόσο χαλια που το μόνο που ήθελα και ένιωθα ανάγκη να το πάρω εκεινη τη στιγμή ηταν η αγκαλιά της μητέρας μου. Όποτε πηγα,λύγισα μπροστά της,εκλαψα,ξεσπασα,της τα ειπα ολα και αργότερα το μετανιωσα. Κάθε φορά που μαλώνουμε από τότε μου το χτυπαει συνέχεια. «Εσυ εκλαιγες για ένα αγόρι που δε σε ήθελε και σε αφησε δε θα λες για μενα» λέει πολλές φορές και πααρα πολυ συχνα. Παιδιά βρίσκομαι σε μια φαση που ειλικρινά θέλω τόσο πολυ να μιλήσω σε κάποιον και απλως δεν έχω εμπιστοσύνη να της α απευθυνθώ λόγο του ότι μου έχει αφήσει ένα ειλικρινά ψυχικοτατο τραύμα .