ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το σχολειο για μενα ηταν αυτο που λεμε εφιαλτης.δε μιλαγα,ντρεπομουνα,δεν ειχα ιδιαιτερους φιλους,και το μονο που μου εμεινε ειναι καταπιεσμενα συναισθηματα γιατι ποτε δεν μιλησα.ντρεπομουνα και τησκια μου.και τωρα τι?εγω επρεπε να παω σε ψυχολογο για να ξεπερασω τα οποια θεματα μου και ολοι τους εχουν φτιαξει τη ζωη τους.και αυτο που με τρελαινει ειναι οτι ΑΚΟΜΑ βλεπω ονειρα που αφορουν το σχολειο.τελικα ο τροπος αντιμετωπισης του σχολικου περιβαλλοντος με τα καλα και τα κακα του,ειναι θεμελιος λιθος για τη μετεπειτα ζωη ενος ανθρωπου.κριμα...