27.9.2012 | 13:26
Τρέξιμο
Θυμάστε τον Φόρεστ Γκάμπ που απογοητευμένος απ'όλα άρχισε να τρέχει χωρίς σταματημό;Έτσι και γω χθες, μετά απο 6 μήνες ανεργίας και χωρίς προοπτική να βρω δουλειά αποφάσισα να πάω για τρέξιμο.Είχα να γυμναστώ 3 χρόνια, βαριά ωράρια βλέπετε και για να μην λέω και δικαιολογίες δεν είχα και πολύ όρεξη, γιατί αν ήθελα θα γυμναζόμουν το ΣΚ.Βγήκα για τρέξιμο και εκεί που ξεκίνησα χαλαρά και ψιλοβαριεστημένα,μου ήρθαν όλα στο μυαλό, η άδικη απόλυση, τα στενεμένα οικονομικά, το σπίτι που ίσως να χρειαστεί να αφήσω γιατί σε λίγο δεν θα μπορώ να το πληρώνω όσο και να μου έχει κατεβάσει το ενοίκιο ο καλός άνθρωπος που μου το νοικιάζει, η σχέση που χάλασα λόγω της κακής μου διάθεσης και άρχισα να επιταχύνω και να τρέχω μια ωρα παρά κάτι μέχρι που μου κόπηκε η ανάσα, φούσκωσαν οι πνεύμονες μου και σχεδόν έπεσα στα γόνατα απο την κούραση.Τα προβλήματα δεν εξαφανίστηκαν, όχι δεν γίνονται τέτοια θαύματα με την γυμναστική, αλλά πως να το πω, ξανάνοιωσα λίγο, μου έφτιαξε η διάθεση και το βράδυ απο την κούραση κοιμήθηκα χωρίς να ξυπνήσω ούτε μια φορά.Σήμερα το πρωί ξύπνησα με φοβερό πιάσιμο σε όλο μου το σώμα, αλλά το απογευματάκι θα ξαναβγώ για τρέξιμο.Μάλλον βρήκα το αγχολυτικό μου.