ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σα να μην υπήρξα ποτέ στη ζωή σου. Αυτό με κάνεις να νιώθω. Μερικές φορές αναρωτιέμαι. Άλλος άνθρωπος με αγκάλιαζε; Άλλος άνθρωπος μου έλεγε με θάρρος "θα την βρούμε την άκρη;".Πονάω πάρα πολύ. Δε με νοιάζει αν φταις ή φταίω, γι' αυτό που έγινε. Με νοιάζει ότι ΔΕ ΣΕ ΕΧΩ. Λένε ότι στην ερωτική απογοήτευση τα συναισθήματα και η αλληλουχία τους είναι παρόμοια με αυτά του πένθους. Έχει περάσει πλέον όμως μισός χρόνος... το "πένθος μου" δεν είναι φυσιολογικό, σύμφωνα με το βιβλίο της ψυχιατρικής που έχω... Οπότε μάλλον έχω πρόβλημα πλέον. Δεν ξέρω. Τί; Να πω; Σ' αγαπάω. Truly, madly, deeply...όπως έλεγε και το τραγούδι των Savage Garden.Με έκανες να χαμογελώ, καλέ μου. Και από τότε που με άφησες το χαμόγελο αυτό σβήστηκε. Χαμογελάω απλά "για τους άλλους". Άρχισα να γίνομαι αρκετά καλή στο να υποκρίνομαι ότι είμαι καλά. Δε θέλω να με λυπούνται. Κουράστηκα. Το να σε λυπούνται είναι αδυναμία. Ποτέ μου δε φανταζόμουν τον εαυτό μου σε αυτό το εσωτερικό χάλι. Ποτέ μου.Κάνω υπερπροσπάθεια για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις αυτής της δύσκολης χρονιάς.Μακάρι να μ' έπαιρνες ένα τηλέφωνο και να μου έλεγες ξανά: "Θα την βρούμε την άκρη"... Μάκια.