ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρυσι τέτοιες μέρες περίπου άρχισα να κάνω πολύ παρέα με μια συναθλήτριά μου. Στην αποστολή της ομάδας μας σε ένα πρωτάθλημα νομίζω πως μου χάρισε το καλύτερο 3ήμερο της ζωής μου· όχι μόνο πετύχαμε πολύ καλή θέση στο άθλημα, αλλα τύχαινε να είχε γενέθλια τις ίδιες μέρες και πραγματικά το γιορτάσαμε όσο καλύτερα γινόταν. Ύστερα από την περιοδο αυτή, έδειχνε να συμμετέχει με θέρμη στη φιλία για αρκετούς μήνες· ανταλλάζαμε πολλά μηνύματα, μιλούσαμε συχνά κλπ. Στην καραντίνα πάλι μιλούσαμε αρκετά και μου έδινε την εντύπωση πως σήμαινα κάτι, έστω και λίγο, για αυτήν. Φέτος, ακριβώς την ίδια μέρα με το περσινό πρωτάθλημα και τα γενέθλιά της, εγώ τύχαινε να έχω αγώνες. Για αυτό, παρα το ότι με είχε καλέσει σε έξοδο να γιορτάσουμε, αναγκάστηκα να την απορρίψω. Ωστόσο, φρόντισα να της κάνω έκπληξη περνώντας από το σπίτι της για να της ευχηθώ την προηγούμενη μέρα. Όμως τότε ένιωσα σαν να μην χάρηκε που με είδε, ένιωθα ανεπιθύμητη, σαν να ήμουν βάρος που απλώς περίμενε να ξεφορτωθεί... Από εκείνη την ημέρα έχει αρχίσει εμφανώς να με σνομπάρει. Σαν να μην με προτιμάει μπροστα σε άλλους.Και ενώ λοιπόν έκανα όνειρα για μια φιλία που θα διαρκούσε μια ζωή, ακριβώς στην «επέτειο» ενός έτους, νιώθω σαν να με «προδίδει», να με διαγράφει και να μην σημαίνω κάτι για αυτή, ενώ εγώ εξακολουθώ να την αγαπώ με όλη μου τη δύναμη. Δυστυχώς δεν έχω φίλους να μοιραστώ τις σκέψεις μου. Για αυτο και προσφεύγω εδώ. Είμαι η δεύτερη επιλογή όλων.Δεν ξέρω τι κατάφερα που τα είπα όλα αυτά εδώ, ανώνυμα και αόριστα. Τουλάχιστον διοχετεύω τη στενοχώρια μου κάπου...