ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποιος να το περίμενε οτι 2 το πρωι θα σε συναντούσα στο Νοσοκομείο με την ψυχή στο στόμα και γεμάτη άγχος για τον αδερφό μου και ήσουν εσύ ενας άγνωστος νοσηλευτής η γιατρός με κοίταξες σε κοίταξα υπήρχε αυτή η αόρατη ένωση...Δεν το έχω νιώσει ξανά τόσο όμοροφο συναίσθημα και τόσο παράξενο όποτε έβρισκες ευκαιρία μου μιλούσες ανταλλάξαμε μερικά χαμόγελα μα ταυτόχρονα παραμέναμε σοβαροί...Σε κάποια στιγμή έφυγες στεναχωρήθηκα τόσο πολύ σκεφτόμουν και τι δεν θα έδινα να σε ξαναδώ εστω και λίγο πέρασε πολύ ώρα...Εντάξει σκέφτηκα αυτό ήταν και όμως εμφανίστηκες ξανά πόσο χαρούμενη αισθάνηθηκα πίστεψε με δεν ξέρεις,όλοι εκει μέσα πονούσαν και εγω είχα ένα χαμόγελο :) Ολα πήγαν καλά και επρεπε να φύγουμε κοιταχτήκαμε για μια τελευταία φορά σου είπα κάτι και γέλασες και αυτό ήταν...Το όνομα σου δεν το έμαθα εσύ ξερεις το δικό μου δεν μπορει να ηταν τυχαίο όλο αυτό μακάρι να σε ξαναβρώ και να μιλήσουμε το θέλω πραγματικά πάρα πολύ!!! Έσεις έχετε νιώσει ποτέ έτσι και αν ναι συναντηθήκατε με το άτομο που γνωρίσατε;