ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το θυμάμαι έκεινο το Μαρτιάτικο ραντεβού..φυσικά και το θυμάμαι..πως θα μπορούσα να το ξεχάσω άλλωστε..μια παράξενη μίξη συναισθημάτων -όπως αρμόζει σε κάθε πρώτο ραντεβού- με ένα έξτρα αχρείαστο υλικό..τύψεις..Γλυκό παιδί..ολίγον ντροπαλό,με κοίταζε και κοκκίνιζε..επέμενε καιρό με το δικό τρόπο και θεώρησα πως ένας καφές δεν έβλαψε ποτέ κανένα(εκτός αυτούς που έχουν πρόβλημα με τα νέυρα τους)..Αυτό το ραντεβού όμως ήταν πολύ διαφορετικό απο άλλα..δεν υπήρχε χαρά ,ούτε προσμονή,ούτε τίποτα..μόνο τύψεις..τύψεις για σένα που δεν είχαμε ποτέ τίποτα..τύψεις απέναντι σε αυτά που ένιωθα και σε αυτά που υπέθετα πως νιώθεις..ένιωθα λές και επρόκειτο να διατελέσω κακούργημα το λιγότερο..Πέρασα καλά και δε σε σκέφτηκα ούτε ένα λεπτό..και αυτό όταν γύρισα με έκανε να προβληματιστώ και να νίωθω μεγαλύτερες τύψεις..παρ'ολα αυτά αποτραβήχτηκα απο το παιδί γιατί θα ήταν άδικο για εκείνον..ευγενικά,ξεκάθαρα και με μια ελαφρά υποψία πως θα το μετανοιώσω...Τύψεις λοιπόν για σένα που δεν αφήνεις καμιά "καλή" περίπτωση να σου ξεφύγει..και τη πέφτεις δεξιά αριστερά..και που έχεις και σχέση.και αύριο να βγώ πάλι τύψεις θα έχω