ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την ερωτευτηκα. Δεν ήταν αμοιβαίο. Αλλά τα καταφερα να βγω μαζι της και να ξεκινησει κατι μεταξυ μας. Απο την αρχη νιωθω οτι με τεσταρει κι αυτο με κανει να αισθανομαι εξαιρετικα ανασφαλης. Παρολα αυτα οταν ειμαστε μαζι ειναι ολα τελεια. Επικοινωνια, σεξ , τρυφεροτητα... Τα προβληματα ξεκινουν οταν δεν ειμαστε μαζι. Κατι που πλεον ειναι ο κανονας γιατι εφυγε ξαφνικα για σπουδες σε αλλη πολη που σημαινει οτι μπαινει αναμεσα μας και η αποσταση. Σαν να μεταμορφωνεται σε κατι αλλο. Αισθανομαι οτι καταβαλει προσπαθεια ακομα και για να παρει ενα τυπικο τηλεφωνο μια φορα στο τοσο και ακομα κι οταν αυτο συμβαινει ειναι παντα ψυχρη και απομακρη χωρις ιχνος συναισθηματισμου.Στην καλυτερη απλα μιλαει για το πως περασε τη μερα της σαν να απευθυνεται σε ημερολογιο. Φυσικα ουτε λογος για φυσιολογικες ζευγαροκαταστασεις στα μελια , φαση ανταλασσουμε μηνυματα ολη μερα ή μιλαμε τρυφερα ο ενας στον αλλον. Λεει οτι δεν ευθυνομαι εγω γι αυτο αλλα το οτι ειναι γενικα πολυ πιεσμενη (ισχυει) και το οτι εχει βγει απο μια πολυ δυσκολη περιοδο της ζωης της με αποτελεσμα να αποστασιοποιηθει απο ολα και να αντιμετωπιζει τις καταστασεις με κυνισμο. Δυστυχως εγω περναω ακομα μια εξαιρετικα δυσκολη περιοδο και χρειαζομαι εναν ανθρωπο διπλα μου , οπως χρειαζομαι και συναισθηματισμο , επικοινωνια και τρυφεροτητα. Καθημερινα , οχι μια φορα το τοσο πριν και μετα το σεξ. Και ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω. Η λογικη μου ουρλιαζει οτι ολο αυτο ειναι αυτοκαταστροφικο αλλα ειμαι ερωτευμενος και δεν αντεχω ουτε στην ιδεα να το σταματησω. Και υποφερω καθε μερα απλως και μονο περιμενοντας ποτε θα την ξαναδω απο κοντα για να ειναι ολα καλα. Εκεινη δεν με βοηθαει και πολυ. Επιμενει οτι θελει να προσπαθησουμε να ειμαστε μαζι παρα την αποσταση. Και ταυτοχρονα δεν κανει τιποτα γι αυτο. Νιωθω απελπιστικα μονος.