4.4.2012 | 02:11
Unfinished Sympathy
Και πάνω που η δουλειά πάει κατά διαόλου, ο άνθρωπος σου σε προδίδει τη δύσκολη στιγμή, νιώθεις μόνος και κλάις τη μοίρα σου και τον κατήφορο σου για τρεις μήνες, ακούς το αγαπημένο σου κομμάτι, αυτό που άκουγες στο Λύκειο και έκανες όνειρα και θυμάσαι ποιός αληθινά είσαι και σε τι απάισιο τούνελ έχεις μπει.Μια μικρη και εύθραυστη αισιοδοξία εμφανίζεται για λίγο.Η ζωή έχει πλάκα. Όλα θα πάνε καλά στο τέλος.Ελπίζω.
