ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι απίστευτο το γεγονός ότι ένιωσες καλύτερα μόνο και μόνο από το γεγονός ότι είχες να μιλήσεις στη μητέρα σου μέρες.. Νιώθεις χαρούμενη, ξεχνάς και θέλεις να της ξαναμιλήσεις... Και καταλήγεις να γκρεμίσεις την υποτυπώδη εσωτερική ηρεμία που κατάφερες έστω και για λίγες μέρες. Μόνο που κάθε φορά είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη.Αυτό που λένε τοξικοί άνθρωποι. Και όλη η οικογένειά μου είναι έτσι. Δηλαδή όλοι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι αυτόν τον καιρό.Πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριό μου;; Πότε θα μπορέσω να χτίσω τόσο δυνατά και γερά δικά μου θεμέλια ώστε να μην με γκρεμίζουν συνέχεια τα άτομα της οικογένειάς μου;Ξέρετε πώς είναι να παλεύεις εντελώς μόνη σου με τα ερείπια της ζωής σου και πάνω που βάζεις σε μια σειρά τα κομμάτια σου, οι γονείς σου με μια κίνηση να σου τα γκρεμίζουν όλα; Και συ να μην έχεις να πιαστείς από κάπου σταθερά στη δική σου ζωή..Τα νεύρα μου πια δεν είναι καθόλου καλά το νιώθω. Πράγματα που άντεχα πιο εύκολα ή τουλάχιστον που τα καταχώνιαζα μέσα μου πιο εύκολα για να τα λέω πιο σωστά, τώρα πια σκάνε με τη μία.Νιώθω ότι ο οργανισμός μου δεν ανέχεται τίποτα πια που να μην του αρέσει και που να τον καταπιέζει.Είναι θέμα υγείας πια. Και ανησυχώ πάρα πολύ όταν νιώθω έτσι.Και φυσικά αφού δεν με καταλαβαίνουν και δεν πρόκειται ποτέ, αφού η πηγή όλων των προβλημάτων που πηγάζει από εκει, το σχόλιο: Πολύ εύκολα νευριάζεις!!!Και γω κοντεύω μήνες ολόκληρους να εκραγώ και δεν ξέρω τί προσπάθειες έχω κάνει για να μπορέσω να συνυπάρξω εδώ, η πλήρης υπέρβαση, ο οργανισμός μου εμφανίζει προβλήματα υγείας για να μου δείξει ότι επιβάλλεται να φύγω και γω βρίσκω τρόπο να τον καλμάρω για να το αντέξω... Και σε όλον τον αγώνα που κάνω που κανείς δεν μπορεί καν να τον φανταστεί, εύκολα ένα σχόλιο σαν: Εύκολα νευριάζεις!! ΕΥΚΟΛΑ!!! Βασανίζομαι πολύ καιρό και καμία ουσισαστική σημασία... Και μόλις καταφέρνω μετά από πολύ προσπάθεια να δείχνω έστω καλά θεωρούν ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματά μου. ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;;; ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Υ-Γ-Ι-Η ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΟΥ. ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΑ ΜΕ ΤΡΑΒΑΝΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΙΣΩ. Νιώθω σαν να έχω πιάσει το στύλο του μέλλοντός μου και να τον κρατάω πολύ σφιχτά πια, να μην τον αφήνω και οι άλλοι να με τραβάνε με το ζόρι ΠΑΛΙ προς τα πίσω. Αλλά εγώ αυτή τη φορά δεν τον αφήνω όπως έκανα πάντα. Δεν τους ακούω όπως έκανα πάντα. Αλλά η επιμονή μου να κρατιέμαι στο στύλο και η πίεσή τους προς τα πίσω, νιώθω πως με διαλύουν. Σιγά σιγά σαν να ξεκολλάνε κομμάτια μου σαν να αποσυναρμολογούμαι. Έτσι νιώθω το σώμα μου και μέσα μου. Και γω έχω ορκιστεί πως με όση δύναμη δεν έχω θα τα καταφέρω... Αλλά νιώθω πως σκίζομαι ολόκληρη και γίνομαι χίλια κομμάτια και κάθε φορά οι αντοχές λιγοστεύουν απίστευτα και μόνη μου ξαναενώνομαι με κόπο και μετά ξανασκίζομαι και σκίζομαι..Φοβάμαι. Φοβάμαι μην αρρωστήσω στο τέλος.Κάνω ό,τι μπορώ για να στηριχτώ στο δικό μου εαυτό, αλλά ακόμα και αυτός είναι δύσκολος αγώνας για μένα γιατί μεγάλωσα με κομμένα φτερά νιώθοντας ότι δεν έχω ταυτότητα, χωρίς να με μάθουν να στηρίζομαι σε μένα, να έχω αυτοπεποίθηση.Και μόνη μου παλεψα τα τελευταία χρόνια να πετάξω πράγματα από πάνω μου που μου πέρασαν χωρίς να είναι δικά μου και να μου ταιριάζουν. Πράγματα που είχαν όλοι οι άλλοι και όμως δεν ήθελα να έχω εγώ για μένα. Και κάνω ό,τι μπορώ. Ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι θα κάνω τόσες υπερβάσεις του εαυτού μου. Αλλά δεν αρκούν. Γιατί ακόμα δεν μπορώ να διαχειριστώ όπως πρέπει τα συναισθήματα που μου προκαλούν. Δεν μπορώ να χτίσω γερό τοίχο και να μην περνάει μέσα ό,τι μου κάνει κακό.Πάνω που πάω να καταφέρω κάτι, θα γκρεμιστεί πάλι κάτι μέσα μου από δική τους στάση. Περνάω τη φάση που έχω ανάγκη κοντά μου δικούς μου ανθρώπους πιο πολύ απο ποτέ ,γιατί γκρεμίστηκαν όλες οι ισορροπίες που είχα σαν άνθρωπος κι όμως δεν είναι κάποιος ουσιαστικά δίπλα μου, στο πλευρό μου, να νιώσει τί ήταν όλα τα χτυπήματα των τελευταίων χρόνων για μένα. Και γω συνεχίζω μόνη και θα συνεχίσω και θα συνεχίσω ό,τι κι αν γίνεται ό,τι κι αν συμβαίνει.Μπορεί πολλοί να τα θεωρείτε μελό, άλλοι υπερβολικά, άλλοι πως θέλω να κλαφτώ ή ό,τι γκρινιάζω.Όσοι όμως ξέρουν πόσο δύσκολο είναι το οικογενειακό περιβάλλον που δεν είναι υγιές, που δεν είναι το πρότυπο του παιδιού, αλλά αντίθετα το παράδειγμα προς αποφυγή, όσοι έχουν ζήσει πολλά από τα παιδικά τους χρόνια που δεν μπορούν να ξεχάσουν, όχι γιατί δεν το θέλουν, αλλά γιατί αυτά τα κατάλοιπα συνεχίζουν να τους καταστρέφουν τη ζωή, όσοι νιώθουν μόνοι γιατί στις δυσκολότερες συνθήκες της ζωής του δεν υπήρχε κάποιος να τους σφίξει το χέρι, να τους δώσει κουράγιο, να τους πει ένα μπράβο, να τους σπρώξει να πάνε μπροστά αλλά αντίθετα έφτασαν στο σημείο να καταλάβουν με τον χειρότερο τρόπο πως αν δεν βρουν τη δύναμη μόνοι τους θα πεθάνουν, όσοι έχουν νιώσει το αδιέξοδο, την απελπισία και έχουν αποφασίσει πως ΘΕΛΟΥΝ να τα καταφέρουν και να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει και που ονειρεύονται παλεύοντας στον δικό τους αγώνα, μόνο αυτοί μπορούν να νιώσουν πραγματικά αυτά που λέω σήμερα.Για τους άλλους μάλλον είμαι μια κοπέλα που δεν έχει καταφέρει σχεδόν τίποτα, που για πολύ καιρό δεν ασχολιόταν με τίποτα στη ζωή της, που φαίνεται μόνη της, που άλλοι στην ηλικία της έχουν καταφέρει τόσα, έχουν πτυχία, κοινωνικό περιβάλλον και δεν ξέρω κ γω πόσα άλλα... Για όλους αυτούς... Που δυστυχώς τέτοιοι είναι όσοι έχω στο περιβάλλον μου αυτή τη στιγμή.. Για όλους αυτούς, ναι, ας είμαι αυτή. Γιαυτό και γω προτιμώ να είμαι μόνη μου. Μπορεί να το σιχαίνομαι ΑΛΛΑ το προτιμώ. Γιατί ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ επιλογή. Αφού αυτά τα άτομα βρέθηκαν στη ζωή μου ΕΠΙΛΕΓΩ να είμαι μόνη μου. Μέχρι να συναντήσω τα άτομα που θα μπορούν να εκτιμήσουν το ποια είμαι και τί κατάφερα. ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΜΩΣ, νιώθω πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ περήφανη για τους εσωτερικούς μου αγώνες και όσες αλλαγές κατάφερα όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι περήφανη γιατί ούτε εγώ πίστευα κάποτε πως θα έχω τέτοια εσωτερική εξέλιξη. Είμαι περήφανη γιατί πια είμαι ΕΓΩ και όχι αυτό που μου λέγανε οι άλλοι πως είμαι. Είμαι περήφανη γιατί έφτασα μέσα μου ως το μεδούλι και αντιμετώπισα κάθε πρόβλημα και κάθε αλήθεια μου. Είμαι περήφανη γιατί έκανα πολλά παραπάνω από όσα θα μπορούσα. ΕΓΩ. Και συγκριτικά με κανέναν άλλον. Αλλά με το δικό μου παρελθόν.Και δεν θα σταματήσω ποτέ να ονειρεύομαι τη ζωή που θέλω να καταφέρω να έχω. Δεν θα σταματήσω να ονειρεύομαι πως όταν θα έχω πάρει όλα τα διδάγματα που πρέπει από αυτά που περνάω, θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να ζήσω και γω. Να ζήσω πραγματικά και όχι να παλεύω για να υπάρχω. Θα σπουδάσω αυτό που θέλω κι ας έχω μεγαλώσει τότε, θα έχω τα άτομα που θα νιώθω όμορφα μαζί τους. Θα είμαι ξέγνοιαστη ,χαρούμενη, θα χαίρομαι τα πάντα και την κάθε στιγμή. Και όλα αυτά θα τα έχω καταφέρει ξέροντας ότι τα θέλω εγώ, θα έχω βάλει το δικό μου στίγμα και έτσι θα νιώθω πραγματικά ευτυχισμένη. Γιατί θα είναι η ΖΩΗ ΜΟΥ. Αυτός είναι ο στόχος μου και το όνειρό μου ταυτόχρονα. Αφού κατάφερα να είμαι εγώ... Θα μπορέσω κάποτε να καταφέρω να έχω και τη ζωή μου! :)