ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πόσο θα ήθελα να σου πω πόσο με αναστάτωσε η συνάντησή μας, πόσο χάρτινος ο πύργος που προσπαθώ τόσο σκληρώ να σηκώσω, για να αντέξω που πια δεν ήμαστε μαζί...5 χρόνια θα ήταν μεθαύριο...μα ξέρω πως θα σε κάνω να νιώσεις πολύ χειρότερα, αυτή τη στιγμή που έχεις το προβλήμα που έχεις,θα πάψεις να μου μιλάς...υπομένω μοναχός τον δικό μου πόνο, υποκρίνομαι πως όλα πάνε καλά όταν μιλάμε...πόσο θέλω να σε αγκαλιάσω, μια φωλιά, να μη φοβάσαι πια, μα και για μένα, να σταματήσω να κλαίωμου λες πως με αγαπάς και με εμπιστεύεσαι, μα με μισείς μέσα σου, για πιο άλλο λόγο με κρατάς μακριά σου...πόσο απεχθής σου είμαι πια, πόσο πια σε εμπόδιζα στη ζωή σου...