ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα παλιά έναν φίλο.Ειχαμε πολύ καλή σχέση ,ώσπου μαλώσαμε, γιατί τον κατηγόρησα .Είχα λάβει ενα πρόστυχο τηλεφώνημα ξημερωματα μιας Δευτέρας στ σταθερό μου ,όταν σπούδαζα, που ήξεραν μόνο 3 άντρες και αυτός ήταν ο μόνος μη συγγενής.Ο τυπος του τηλεφωνηματος ειχε πει και το ονομα μου ενω το τηλεφωνο ηταν κατοχυρωμενο στον πατερα μου.Προφανως λοιπόν δεν ήταν άγνωστος.Ηξερε πως εκει μένω εγω .Εκεινο το διάστημα ο φίλος μου είχε γίνει και κάπως πιο φιλικός στα μάτια μου ,υπονοούμενα πολλά ,κατ εμέ πάντα,και έχοντας όλα αυτά στον νου μου τον πήρε η μπάλα αδίκως και τα σπάσαμε, μιας και τον κατηγόρησα για κάτι που δεν έφταιγε.Ποιος ηταν τελικά δεν ξέρω και δε θα μάθω και πότε.Για κάποιους μήνες δε μιλούσαμε ,ωστόσο εγω επικοινώνησα λίγες βδομάδες μετά , για να του πω ότι μου έλειπε και πως ένιωθα ότι ίσως και τελικά να μην τον βλέπω μόνο φιλικα.Δε σκόπευα να του το πω.Δεν ημουν αλλωστε και σιγουρη για το τι ένιωθα και αν άξιζε να ειπωθει.Ομως ,είχα κάνει το λάθος να το πω σε μια κοινή μας φίλη λίγες ώρες πριν και αυτή μου είχε πει πως θα του το έλεγε.Μάλιστα είχαν ραντεβού το ίδιο απόγευμα για καφε...Ετσι, προτιμησα να το κάνω εγω...Ηταν θετικός ,μου είπε πως δε με είδε ποτέ ετσι...,με ρώτησε από ποτε νιώθω έτσι,μου είπε πως έχω α...δια και οτι αυτος δε θα το ελεγε ποτέ, έκανε χιούμορ κ δεν είχε κ θέμα να βρεθουμε.Εγω το απεφυγα.Δεν ηθελα να τον φερω σε δυσκολη θεση ,δεν ηξερα τι θα εκανα αν τον εβλεπα και απλα χαθηκα.Ομως αυτος ήρθε και με βοηθήσε και όταν μέθυσα πιο μετά (οικογενειακά θέματα και άγχος λόγω πρακτικής)και στην ορκομωσια μου με χαιρέτησε εγκάρδια και στο τελος των σπουδών μου ,όντας εγώ πλέον στο πατρικό μου, μου έστειλε και μνμ.Εγω ήμουν πάλι μπερδεμένη,δεν τον έβλεπα μόνο ως φίλο,και του το είπα και πάλι χάθηκα.Ποτε δεν αφησα ομως αναπαντητο μηνυμα.Αυτα ως το 2013.Επειτα και ως το 2015 μου έστελνε αραιά και που ,μάλιστα μου έλεγε ότι με όλους τους άλλους είχε χαθεί,όχι γιατί του έκαναν κάτι ,απλά δεν του έκανε αίσθηση , ζούσε Φινλανδία με Εράσμους τότε και είχαμε μια αραιή μεν πολύ καλή όμως επαφή,χαλαρή κτλ.Μου εστελνε κ φωτο απο τη χωρα ,και με αυτον καποιες κτλ.Εγω φυσικα επειδη δεν ηθελα να νομιζει πως τον θελω ακομα και εχουμε παρεξηγησεις σχολιαζα μονο τα τοπια κτλ .Ποτε δε μιλήσαμε όμως για το τοτε.Να του εξηγήσω γιατί τον κατηγόρησα και όλα τα άλλα .Γιατί τον είδα ξαφνικά ερωτικά κτλ.Γιατι είχε δώσει κ αυτός πολλά πατήματα άλλο αν δεν το κατάλαβε.Μηνυματα 3 τη νυχτα,ερωτικά υπονοούμενα,μου έλεγε ότι του άρεσα οταν με είχε γνωρίσει κτλ.Και όλα αυτά λίγο πριν γίνει το τηλεφώνημα.Ε πολύ θέλει;Παρασύρθηκα και νόμιζα ήταν αυτός.Η τελευταία μας συνομιλία ήταν με κάμερα κάτι που αυτός είχε ζητήσει,δεν είχε βολεψει άλλη μέρα και τον πήρα εγώ απροειδοποίητα.Απο τότε χανεται...το 90%των λίγων διαδικτυακών συνομιλιών μας ξεκινουσαν απο αυτον.Ωσπου μια μέρα βλέπω στο σκαιπ μου από αυτόν να μου έχει στείλει με screen shot δελτίο καιρού από Φινλανδία.Υπεθεσα πως ήταν λάθος και αν και το είδα μήνες μετά έστειλα μνμ να τον ενημερώσω.Ε ,από τότε τιποτα.Δεν έλαβα ποτέ απαντηση!Το καλοκαίρι του 2017 λόγω ενός θέματος υγείας μου ,τελικά όχι σοβαρό, αλλά μέχρι να ελεγχθεί φοβόμουν το χειρότερο,πήρα την απόφαση να του τα εξηγήσω όλα.Γιατι τον κατηγόρησα,που πίστευα πως έφταιξε κ αυτός,γιατί του είπα όσα ένιωθα και μετά χάθηκα (ίσως πίστευε ότι έλεγα ψέματα ,πραγματικά όμως είχα ουσιαστικά εξαναγκαστεί να το πω γιατί δεν ήθελα να το μάθει από αλλού),να του πω πως θα ειμαι πάντα εδω ο,τι χρειαστείκτλ.Αλλωστε παντα αναρωτιομουν αν ειναι καλα.Ολο το καλοκαίρι έψαχνα κ βρήκα τελικά το τηλέφωνο του πατρικού του.Οσες φορές πήρα δεν απαντούσε κανείς.Ετσι,έκανα Facebook ,τον βρήκα και του έστειλα μνμ χωρίς αίτημα .Του έλεγα ποια είμαι και ο,τι θέλω να του μιλήσω και αν το θέλει να με καλέσει.Εγραψα και τον αριθμό μου.Βεβαια δεν είχα φωτό στο προφίλ και το όνομα το είχα διαφορετικά.Δηλ είχα ένα άλλο όνομα που συχνά βγαίνει από το κανονικό μου ,γιατί έτσι με καλούν οι φίλοι μ τώρα, και στο επώνυμο είχα το μισό.Απαντηση δεν πήρα ποτέ.Δεν ξέρω αν το είδε.Λιγους μήνες μετά και έχοντας δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως αν όλα πάνε καλά με το θέμα υγείας θα τον βρω και θα του τα πω ολα, έγραψα όλα όσα ήθελα και του έστειλα το αρχείο πάλι στ φεις με τον ίδιο τρόπο με το πρώτο μήνυμα μου.Σε αυτο με παρακινησε πολυ μια φιλη μου Του έγραψα πολλά,πάρα πολλά,δεν του έκρυψα τίποτα,παραδέχτηκα τα λάθη μου ,ζήτησα συγγνώμη,του έδειξα όλη τη δική μου οπτική για τότε και του τόνισα πως αν δε θέλει να απαντήσει είναι κατανοητό.Του είπα όλη την αλήθεια μου.Και του ευχήθηκα τα καλύτερα.Απάντηση πάλι δεν....Ώσπου έστειλα και αίτημα φιλίας.Και αυτό όμως αναπάντητο.Δεν απορρίφθηκε απλά έμενε εκεί...Όταν είδα πως άλλαξε φωτό προφίλ κατάλαβα πως χρησιμοποιεί τον λογαριασμό (στο ενδιάμεσο τον είχε κατεβάσει για λίγες μέρες)και φυσικά απεσυρα το αίτημα .Κατάλαβα πως απλά είχε επιλέξει να σιωπήσει.Στο ενδιάμεσο νομίζω πως είχα βάλει και εγώ για λίγο διάστημα φωτογραφία στο προφίλ.Τον σκέφτομαι πάντα,θέλω να είναι καλά,να μη μου κρατά κακία.Οσα χρόνια και να περάσουν δε θα ξεχάσω ποτέ τα όσα του είχα εμπιστευτεί.Τα δύο πιο σοβαρά γεγονότα της τότε ζωής μου.Μια απόπειρα αυτοκτονίας και το ενδεχόμενο πως ίσως ο πατέρας μου δεν είναι ο βιολογικός.Επελεξα να τα πω σε αυτόν μόνο.Επελεξα για κάποιον λόγο.Και δε θα ξεχάσω ποτέ τον λόγο Εύχομαι μόνο ο λόγος αυτός να υπάρχει ακομα.Ευχομαι να μην άλλαξε.Εχω γνωρίσει πολλά άτομα από τότε σε φιλικό επίπεδο και όλα επιδιώκουν να με γνωρίσουν.Αλλοι μου δινουν αριθμο,αλλοι με καλουν για καφε,αλλοι θελουν να με γνωρισουν στους γονεις τους(κοπελες το εκαναν αυτο)Ολοι μου λένε το ίδιο."Εχεις αέρα,όπου και να πας θα κάνεις φίλους,βγάζεις κάτι όταν μπαίνεις στον χώρο."Ολοι τους αν και δεν γνωριζονται μεταξυ τους.Ομως...με όλους ,αν και περνάω καλά ,δε θέλω πολλά πολλά.Σπανια πηγαινω οπου με καλουν.Ετσι καποτε σταματουν και καλά κανουν .Δε θέλω να ξανακάνω φίλους.Η επιλογη ειναι συνειδητη.Γιατι πονάει αν τους χάσεις.Και αν το φταίξιμο είναι δικό σου δεν ξεπερνιέται.Ισως είμαι ενοχική,ίσως κολλημένη ,όταν όμως μπει κάποιος στην καρδιά μου δε φεύγει.Λυπαμαι που χάλασα μια φιλία για μαλακίες.Για ένα ηλίθιο τηλεφώνημα και για μπερδεμένα συναισθήματα που εξομολογήθηκα, αλλά ο χρόνος τα εδιωξε.Και ίσως και τότε τα ένιωσα λόγω συγκυριων.Τι και αν μου είχε πει κάποτε ,"πάει, πέρασε δε θα στο χτυπάω για πάντα",εγω ακόμη θυμάμαι τα λόγια του τη στιγμή που τον κατηγόρησα "σήμερα έχασες έναν φίλο".Αυτός μου είχε πει πως με συγχωρέσει.. εγώ όμως;Πρέπει να πω άντε γεια μέσα μου.Το ξέρω.Ομως όταν θυμάμαι αυτά τα λόγια...άντε πάλι,ξανά μαμά...