ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν το νιώσατε ποτέ. Καθώς περπατώ, κοιτάζω τη ομορφιά της φύσης. Μεγάλα πράσινα χωράφια, κι ένας άδειος δρόμος. Τότε αναρωτιέσαι πως γίνεται να μην είσαι χαρούμενος σ'έναν τόσο όμορφο κόσμο. Τότε σκέφτεσαι που να είναι αυτός ο άνθρωπος που θα έρθει και θα δει την ομορφιά μαζί σου. Όλοι θέλουμε να αγαπήσουμε. Σκέφτομαι οτι αρχίζω και τα παίζω σιγά σιγά. Η ανάγκη μου να αγαπήσω με έχει κάνει να βλέπω ερωτικά ακόμα και κορίτσια (παρόλο που μου αρέσουν οι άντρες). Δεν ξέρω, ίσως να βαρέθηκα και να ψάχνω αγάπη χωρίς να κοιτάω από που θα έρθει. Δεν ξέρω που πάω. Σαν να είμαι στον αυτόματο πιλότο. Με πάει μόνος του, αποφάσεις δεν παίρνω, και η ζωή περνάει χωρίς να ζω. Θα βρεθεί κάποιος να με βγάλει από αυτόν το ατέρμονο κύκλο;