ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χώρισα με το αγόρι μου που ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση. Είμαι 28 χρονών. Άργησα να ολοκληρώσω ( 26 χρόνων ήμουν),αλλά τότε αισθάνθηκα καλά να προχωρήσω με το πρώην αγόρι μου. Γενικά είμαι ντροπαλή και κλειστός χαρακτήρας. Παλιά δεν άφηνα κάποιον να με πλησιάσει εύκολα γι'αυτό και άργησα τόσο. Το αγόρι μου τώρα που χωρίσαμε μου ρίχνει το φταίξιμο σε εμένα όσον αφορά το ερωτικό κομμάτι. Μου είπε ότι στην αρχή έκανα κάποιο πρόοδο και μετά σταμάτησα να εξελίσσομαι και να προσπαθώ. Ένιωθε ότι έχανε την ζωή του μαζί μου ,καθώς δεν κάναμε κάτι διαφορετικό ή επειδή δεν αισθάνομαι άνετα να γίνει κάτι σε αυτοκίνητο πχ.αν και το είχαμε προσπαθήσει κάνα δυο φορές. Επίσης , μου είπε ότι ένιωθε σαν δάσκαλος ,καθώς έπρεπε να μου λέει τι να κάνω και να με διορθώνει κάθε φορά.Λίγο πριν χωρίσουμε μου πέταξε ότι μάλλον είχα ψυχολογικά για να μην είχα κάνει τίποτα τόσο χρόνια. Παρόλα αυτά στα δύο χρόνια σχέσης πιστεύω ότι έκανα αρκετά βήματα για τα δεδομένα μου. Σίγουρα εκεί έξω υπάρχουν κοπέλες που θα έχουν αρκετές εμπειρίες και θα περάσει καλύτερα μαζί τους. Εγώ ένιωθα ότι δεν ήμουν αρκετή και δεν ένιωθα και ότι δεν υπάρχει συναίσθημα όταν κάναμε κάτι. Ένιωθα ότι απλά κάλυπτε τις ανάγκες του. Τέλος,όταν δεν είχα όρεξη έβλεπε ταινίες ,όπου περίμενε να συμπεριφέρομαι ανάλογα και να εκφράζομαι ανάλογα. Αναρωτιέμαι αν θα έχω το ίδιο πρόβλημα και με την επόμενη σχέση μου... Υπάρχει περίπτωση να μην ένιωθα καλά συναισθηματικά και γι'αυτό να σταμάτησα να προσπαθώ και να βαρέθηκα και εγώ όσο αφορά το ερωτικό κομμάτι μεταξύ μας? Φταίνε και οι δυο όταν το ερωτικό κομμάτι δεν πάει καλά σε μια σχέση ή η ευθύνη είναι μόνο δικιά μου?