11.7.2014 | 01:37
Ξέρεις παρατηρώ τελευταία τους ανθρώπους,πως σκέφτονται πως μιλάνε
πως σκέφτομαι πως μιλάω εγώ.Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που τους θαύμαζα από πάντα,άτομα της οικογένειας φίλοι μου.Ξέρεις παρατηρώ πως γίνονται οι διάλογοι,μερικοί γίνονται τόσο όμορφα τόσο απλά,τους απλούς διαλόγους τους κάνεις με άτομα που θαυμάζεις ή αγαπάς,όχι γιατί είναι και κάτι το ουάου ρε παιδί μου,απλά γιατί είναι αυτοί.Δε θα σε κατηγορήσω για τίποτα,άλλωστε από εσένα έπεσε μια μάσκα που δε φορούσες και πολύ.Έχεις δίκιο όμως,έρχεται η ζωή,ευτυχώς έρχεται η ριμάδα η ζωή και αποδεικνύει ποιός είναι ο καθ ένας.Αν βάλεις σε μια ζυγαριά όλα τα φεγγάρια της ζωής μου από τη μια και όλο αυτό το φως της τρέλας από την άλλη,πάντα τα φεγγάρια θα μετράνε πιο πολύ.Γιατί είναι από ανθρώπους που δεν ήταν για μια μέρα και που δεν πούλησαν ποτέ κανέναν εύκολα.Ένας άνθρωπος που εκτιμώ λέει πως για μια ανθρωπιά ζούμε,εγώ θα έλεγα να ζούμε για μια αξιοπρέπεια,κάτσε και ζύγισε τα κι εσύ και πάψε να ψάχνεις για "θύματα",άνθρωποι που με αγαπάνε και τους αγαπώ είναι αυτοί που έχω.Ό,τι και να γίνει βγήκαμε πιο δυνατοί και προς δυστυχία μερικών τίποτα δεν μας κλονίζει πλέον.Σε ασπάζομαι και καλή ανάρρωση από αυτό που σε ώθησε να γίνεις αυτό που βλέπω.Τώρα θα προσθέσω και κάτι ακόμα που λέει άλλος άνθρωπος που εκτιμώ,αν αρχίσει να σαπίζει κάτι πρέπει να το αφαιρέσεις,ακόμα κι αν σε ενοχλεί αυτή η αφαίρεση κι αν πισωγυρίσεις πρέπει να γίνει.Εγώ ό,τι με σάπισε το αφαίρεσα και πίστεψε με πίσω δεν το θέλω.Καλή τύχη!