ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όχι με της λύπησης την μορφή αλλά ναι θλίβομαι,δεν έχω θλίψη για εκείνο το παλικάρι που αγωνίζεται και ζει,που οι νύχτες του στην αρχή τους ήταν άσχημες,ούτε που πλήρωσα εγώ αυτήν την ασχήμια,θλίβομαι με όλους αυτούς τους γεμάτους από τη ζωή,που τους είδα να την αδειάζουν άσκοπα,θλίβομαι για όλους τους κενούς περιεχομενού ανθρώπους που στο μόνο που έμαθαν είναι ο άδειος χαβαλές.Και θαυμάζω,πάντα θαυμάζω,εσένα,εμένα,τους άλλους κι όσους ξενύχτησαν σε ένα κρεβάτι πόνου και λυπάμαι,πάντα λυπάμαι,εκείνους που δεν έχουν τίποτα να πουν και τίποτα να δώσουν,εκτός ίσως από ένα άρωμα λεμόνι,μα τι να πουν και τι να δώσουν,τους ακούς να μιλάνε και σηκώνεται η ψυχή σου να φωνάξει,πως ο κόσμος στέκει μόνο,όταν ενηλικιωθούν τα λάθη.Άννα...