ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όταν ημουν παιδί, διάβαζα βιβλία. Υπογράμμιζα με μαρκαδόρους και έκανα σημειώσεις στο πλάι, έβαζα χρώμα, ακόμα και στις πιο βαρετές σελίδες.Δεν τυφλωνόμουν, δεν χανόμουν σε πλατφόρμες, δεν έχανα προθεσμίες[καθώς έδινα το χαρτί στον καθηγητή, δεν έκανα 800 χρόνια να βρω που είναι η υποβολή!], δεν κινδύνευα να χάσω έτος.Τώρα, όση προσπάθεια και να καταβάλλω, ένα μόνιμο άγχος.Οκ, είμαι η πρώτη που θα πω "ρε συ, το facebook που όλοι κράζετε έχει ομάδες που αφορούν το επάγελμά σου και τις γνώσεις σου πάνω σε αυτό και μπορείς να τις συγκεντρώσεις όλες μαζί, άλλο αν δεν τους δίνουμε σημασία και χαζεύουμε τις ζωές της Μαρίκας και του Μιμίκου!Και να ήταν μόνο αυτό!Πόσο με έχουν βοηθήσει οι διάφορες ιστοσελίδες να αρπάξω ευκαιρίες και να εξελιχθώ επαγγελματικά και όχι μόνο.". Μα, να....... γιατί να μην μπορώ πια να γράψω στο χαρτί και να υπογραμμίσω το βιβλίο;Γιατί όταν πονάνε τα μάτια μου να μην μπορώ να το αφήσω το μαραφέτι και να πάω να κάνω αποδοτικό διάβασμα με άλλο τρόπο;Όχι. Όλα πια ηλεκτρονικά. Φυσικά, υποβολή θα κάνω πάλι καμιά ώρα μετά την λήξη, γιατί ακόμα θα ψάχνω το χέρι του καθηγητή στα κουτάκια.Ουφ. Μας πρήξατε.